Madde Detay

Beytî’nin hayatı hakkında tezkirelerde ve biyografik kaynaklarda herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak Kelâmî-i Rûmî (öl. ?) tarafından 1601-1603 yılları arasında Mısır valiliği yapan Yavuz Ali Paşa (öl. ?) adına kaleme alınan Vekâyi‘-i Ali Paşa adlı eserde şaire ait bir kaside yer almaktadır. Vekâyi‘-i Ali Paşa’nın yazıldığı tarih göz önünde bulundurulduğunda, Beytî’nin de eserin yazıldığı tarihte hayatta olduğu anlaşılmaktadır.

Demirsoy, S. (2010). Vekâyi‘-i Ali Paşa (İnceleme-Metin). Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi. 

Kasîde-i Beytî

Bir seher gördüm ufukdan çıkdı mihr-i âsumân

Kıldı âfâkı münevver nûr-ı feyz-i Müste‘ân

Şâm-ı gam gidüp yayıldı subh-ı şâdî âleme

Ser-te-ser dehri ziyâ-bahş eyledi şems-i cihân

Lem‘a-i nûriyle doldı câ-be-câ arz u semâ

Cümle eşyâ zâhir oldı kalmadı zerre nihân

Şevket-i hûrşîd-i rahşânıyla ol gün âleme

Bir beşâşet düşdi kim güldi zemîn ü âsmân

Ol seher gördüm cihânın halkına düşmüş sürûr

Gam gidüp şâd u ferah gelmiş gönüller şâdmân

Bu ne şevketdir deyü hayretde iken didiler

Mîr-i mîrân oldı Mısra adl ile [bir] kâmrân

Bûy-ı miskâsâ yayıldı bu haberler âleme

Eyledi dehrin dimâgını mu‘attar nâ-gehân

Nâmını benden su’âl eylerler ise ehl-i dil

Kim Alî Paşa-yı âdil Âsaf-ı şâh-ı cihân

Lâyık-ı sadr-ı sa‘âdet müstehak-ı izz ü câh

Mâlik-i Mısr-ı adâlet taht-ı Yûsuf-âşiyân

Gevher-i kân-ı belâgat dürr-i bahr-i ma‘delet

Ma‘den-i lutf u mürüvvet sâhib-i iz‘ân u şân

Menba‘-ı hilm ü vekâr u ma‘den-i akl-ı zekâ

Mebde’-i fikr ü firâset hem müdebbir kârdân

Tâli‘-i ferhundedür bahtı müsâ‘id kevkebi

Mihr ile burc-ı şerefde eylemişdür iktirân

Akl-ı evveldir ki yokdur zâtına benzer bugün

Hüsn-i tedbîrin görüp tahsînler eyler ârifân

İntihâ-yı aklına irişmez Eflâtûn-ı vakt

Hikmeti bahrine gavvâs olımaz Lokmân-ı cân

Rây-ı garrâsına irmez sa‘y ile akl-ı hıred

Tab‘-ı nakkâdıyla bin yıl kendün itse imtihân

Hüsn-i hulkıyla müsellem adl ü dâdıyla ferîd

Kim mukâbil zâtına yokdur mu‘âdil tev’emân

Medhini evsâfını ahlâkını ihsânını

Haşr olunca söylesem bir zerresi olmaz beyân

Ben nice vassâf olam medhinde kâsır elsine

Ahsen-i ahlâk ile dillerde oldur dâsitân

Beytî-i bî-çâre vü âvâreye olmaya mı

Her kişiye himmeti mebzûl u lutfı râyegân

Merd-i âlî-kadr olan giymez libâs-ı müste‘âr

Zâde-i tab‘ım durur hakkında nutkum bî-gümân

Zümre-i küttâb-ı mâliyle ki oldum hem-nişîn

Yazdım ahkâm-ı şehin-şâhî eğerçi çok zamân

Budur ümmîdim ki ol paşa-yı Cem-mikdârla

Cânib-i Mısra azîmet eyleyüp olam revân

Tîg-ı tîzâsâ iki yirden kuşagı bend idüp

Âsitân-ı hıdmetine bağlayup muhkem miyân

Ben de olam bende ol âlî-cenâbın bâbına

Âsitân-ı devletidür melce’-i ehl-i dilân

Gel du‘â-yı devletin kıl ey göñül şimden girü

Destini kaldır niyâza kim odur vâcib hemân

Durdugunca işbu kevn ile mekân rükn ü rekîn

Dem-be-dem devr eyledükçe mihr ü meh heft-âsmân

Hazret-i paşa-yı rûşen-rây-ı âlî-menzilet

Ber-karâr olup cihânda bula ömr-i câvidân

Düşmen-i bed-hâhına irüp hevâ-yı tefrika

Âsitânı ola dâyim secdegâh-ı dôstân

Mâhtâb-ı rif‘atine irmeyüp naks-ı küsûf

Âfitâb-ı devletin pâyende kılsun Müste‘ân

                                                           (Vekâyi‘-i Ali Paşa. vr. 84^a-85^a)