HAMDÎ, Ahmed Muhtar Hamdî

(d. ?/? - ö. 1270/1853)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 19. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Asıl adı Ahmed Muhtar Hamdî Efendi’dir. Hamdî mahlasını kullandı. Kethüdâzâde sanıyla tanındı. Babası reîsü’l-ulemâ olarak tanınan Kethüdâzâde el-Hac Hâfız Mehmed Sâdık Efendi’dir. Medrese tahsilinin ardından müderris oldu. Ancak müderrisliği terk ederek çeşitli tekkelere gitti ve bir süre sonra meczup oldu. 1270/1853 yılında vefat etti.

Kaynaklar inşa ve nazma fevkalede yetenekli olduğunu söylemektedir (Fatîn 1271: 75; Mehmed Süreyyâ 1311: II/248).

Kaynakça

Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul: İstihkâm Alayları Litografya Destgâhı.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I. Ankara: Bizim Büro Yay.

Mehmed Süreyyâ (1311). Sicill-i Osmânî. C. II. İstanbul: Matba’a-i Âmire.

Özgül, M. Kayahan (hzl). (2000). İbnü'l-Emin Mahmud Kemal, Son Asır Türk Şairleri. C. II. Ankara: AKM Yay.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: DOÇ. DR. HAKAN YEKBAŞ
Yayın Tarihi: 27.11.2014
Güncelleme Tarihi: 02.12.2020

Eserlerinden Örnekler

Gazel

O şûh-ı nâz-perver mâh-ı tâbân oldı gitdikçe

Gönülde şevki mihr-i âteş-efşân oldı gitdikçe

Silâhşor olmuş ebrû gamzeler cellâd-ı hûn-rîzi

Güzellik kişverinde mîr-i mîrân oldı gitdikçe

Firâk-ı la’li etdi rîze-i elmâs-veş te’sîr

Cigerde dâğlar kân-ı Bedahşân oldı gitdikçe

Açınca bâdbân-ı hasreti ummân-ı eşkimde

Nazardan keştî-i ümmîd pinhân oldı gitdikçe

N’ola peyrevlik etse Ârif-i mazmûn-perdâza

Bu vâdîlerde Hamdî pek sühan-dân oldı gitdikçe

(Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul: İstihkâm Alayları Litografya Destgâhı. 75.)