Madde Detay

Nevâlî-zâdelerden ve Mevlevî büyüklerinden Dânişî Ali Dede (ö.1095/1683)’nin oğludur. Babasının vefatından sonra Siyâhî Mustafa Dede (ö.1122/1710-11)’nin hizmetinde bulundu ve sırasıyla Karahisar, Ankara ve Tokat Mevlevîhânelerine şeyh olarak vazifelendirildi. Tokat’ta irşad faaliyetlerini sürdürürken 1130/1717-18 tarihinde vefat etti ve buraya defnedildi.

Ali Enver (1309). Semâ’-hâne-i Edeb. İstanbul: Nâşiri: Rif’at.

Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede Tezkire-i Şu’arâ-yı Mevleviyye. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1998). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.II. Ankara: Bizim Büro Yay. 
 

Niçün şekvâ ider derd-i serinden âşık-ı bîmâr
Arak gibi humârun ref’ine kâfûrı merhem var

***

Bu bâzâr-ı fenâda vüs’ati olsa dil ü cânun
Alurdum gönlüm alanı olaydı el’an alanun

(Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede Tezkire-i Şu’arâ-yı Mevleviyye. Ankara: AKM Yay. 471)