Madde Detay

İstanbul'da dünyaya geldi. Aslen Kastamonu/Taşköprü’lüdür. 50. Yıl Çağlayan Lisesi'nden mezun oldu. Hikâyeleri başta Dergâh dergisi olmak üzere, Kırkayak, Huruç, Hece, Kafdağı ve Düşeyazmak dergilerinde yayımlandı. Özel bir kurumda çalışmaktadır.

Hikâyeci olarak bilinen Nermin Tenekeci az yazan, titiz bir yazardır. Yirmili yaşlarda hikâye ile ilgilenen Tenekeci, bu türde karar kılışını ve yazma eylemine ilişkin düşüncelerini şu cümlelerle dile getirmiştir: "Yazmak, en iyi ifade biçimi benim mizacım için sanırım; her ne kadar işin keyif kısmı son noktayı koyana kadarki uzun, sancılı bir sürecin peşinden gelse de. Bir de harcayan, unutup giden değil, biriktiren biriyim yine tabiat icabı, ki bu da ancak yazarak teskin olunan bir haletiruhiye. (...) Şair değilim... O, eşyayı -daha doğrusu dünyayı- daha farklı kodlarla algılama hâlini, sözcüklere daha kıvrak daha iktisatlı dokunmayı gerektiriyor çünkü... Roman, benim yazarkenki sabırsızlığıma göre fazla uzun, fazla geveze, dolambaçlı. Aynı zamanda her bir cümleyle neredeyse cebelleşen biri için fazla hırpalayıcı. Hikâye ise, az sözle çok şey anlatan katmanlı yapısı, ‘çağrışım’ın -şiirden sonra- en çok kendisinde maya tuttuğu tarafıyla ayrı bir önem atfettiğim en hesaplı tür. Bu minvalde ben de hikâyeyi şiire yakın bulanlandanım ama elbette kendi kurallarınca, farklı yollarla ilerlenilen bir tür." (Tenekeci 2011). Yıldız Ramazanoğlu'na göre Tenekeci, masumiyetle suç arasındaki ince çizgilerde ustalıkla gezinen bir yazardır ve büyük şehirlerin insanı nasıl silip süpürdüğünü açığa çıkaran sarsıcı kanıtların, şarkılarla iç içe geçmiş hayatların, güçlü duyguların, iz bırakmadan geçip gideceği sanılan ama her biri biricik olan ölümlerin hikâyecisidir.

Yazar, ilk hikâye kitabı Yoksa (2010)'da kenarda kalmış ve sıradan insanları ele almıştır. Cihan Aktaş, bu kitap için "Şehir hayatında tutunmaya çalışan işçi kızlar, gurbetçiler, lümpen delikanlılar, sekreterler, define avcıları, temizlikçi kadınlar, işsiz delikanlılar, hayallerinin peşinden sürüklenirken parçalanan işsiz genç adamlar, davasına uzak düşmüş eski devrimci işadamları… Karakterler sıkıntılı, sorunlu, bununla birlikte masumiyetlerine inanç duyan, güçlerini de buradan alan insanlar. Kimileri de sanki kötü olmak istememiş, hasbelkader kötülüğe bulaşmışlar. Yazar kahramanlarını öylesine konuşturuyor ki okuyucu onlarla kolaylıkla empati kuruyor, en büyük hatalarının bile sebeplerini anlamaya hazır bir duyguyla yüklenmiş olarak." (Aktaş 2011) değerlendirmesini yapmıştır. Yazarın ikinci kitabı İnsan Hatırlar (2015)'da insanlığın hâllerini sakin ve telâşsız bir üslupla anlattığı on beş hikâye yer alır. Sade, yalın bir üslup ve güçlü betimlemelerle kurulmuş canlı sahneler, kitaptaki hikâyelerin özünü oluşturur (Kopar 2015).