ÖKSÜZ MADAN

(d. ?/? - ö. ?/?)
âşık
(Âşık / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Hayatı hakkında bilgi bulunmayan Öksüz Madan’ın varlığı Şükrü Elçin’in Akdeniz’de ve Cezayir’de Türk Halk Şâirleri adlı eserindeki Öksüz Madan ve Madan Hoca mahlaslı iki türkü ve bir semaisinden tespit edilebilmektedir. Madan Hoca mahlasını kullandığı şiirlerinin mısraları şöyledir: “Madan Hoca’nın kardaşı/Hızır Nebî’dür yoldaşı/Ne şaşkındır anun işi/ İsteyene söyler deyişi.” ve “Madan Hoca’nın halına bakdı/ Gönül sarayını her dem yıkdı/ Felek işimize bir ağı katdı/Hem seni ağlattı hem beni.” Elçin, Öksüz Madan’ın adını 17. asır âşıkları içerisinde zikreder. Öksüz Madan'ın ne zaman, nerede doğduğu hakkındaki bilinmezlik ölümü için de geçerlidir. 

Kaynakça

Elçin, Şükrü (1988). Akdeniz’de ve Cezayir’de Türk Halk Şâirleri. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: ARAŞ. GÖR. EMİNE ÇAKIR
Yayın Tarihi: 02.12.2014
Güncelleme Tarihi: 09.12.2020

Eserlerinden Örnekler

Türkî

Gel gönül sana öğüt vireyim

Sözümi dutup mâni anlarsın (eklersin)

Bilirsen dünyanun ötesi ölüm

Nice yıllar yaşayup şunda gezersen

 

Düşünüp bakındı sonı nice olur

Herkes kendi taftarına hoca olur

Fena yolda isen hâlin nice olur

Anda nâr-ı cehennem vardur bilirsen

 

Kendi halında olup kimseyi incitme

Mağrur olup fikirini azıtma

Gice gündüz Rabb’ını unutma

İger muradına ermek dilersen

 

Sırat köprisi bir kıldan ince

Yetmiş yerinde sual iderler geçince

Herkes kendi günahınca…

Nice bin dürlü azap iderler bilirsen

 

Mü’min olanlara hülle biçerler

Doldurup şunlar âbu(ı)hayatı içerler

Herkesin hayrı(ü) şerrin cekerler

Anda Hak mizan vardır bilirsen

 

Ölüm gelmeden kendini hazır egle(eyle)

Günahlarına tevbe idüp istiğfar egle

Sağlığında hayır (ve) hasenat egle

İger Firdevs-i Cennet dilersen

 

Öksüz Madan eydir kendini yokla

Küllî haramdan her yerini sakla

Ahretde kendine şefaatçı yokla

Eger Hakk’ın didarın görmek dilersen

Elçin, Şükrü (1988). Akdeniz’de ve Cezayir’de Türk Halk Şâirleri. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay. 56-57.