Madde Detay

Pîr Mehmed, 17. asır Kızılbaşlarındandır. Menkıbeye ve vücuda getirdiği bir manzumeye nazaran meşhur Pir Sultan’ın oğludur. Muahhar bazı mecmualarda tesadüf edilen Pîr Mehmed mahlaslı bazı şiirlerin 19. asırda yaşayan bir Bektaşi şairine ait bulunması da ihtimal dahilindedir. Pir Sultanoğlu, Pîr Mehmed’in bir manzumesini burada yayımlamaktadır (Ergun 1944: 88). Kocatürk’e göre ise Pîr Mehmed, 18. yüzyılın ikinci yarısında ve 19. yüzyıl başlarında yaşayan bir Bektaşi şairidir. Yazma dergilerde şiirlerine rastlanmamıştır (Kocatürk 1968: 453). Pir Mehmed’in yaşadığı asır noktasında net bir bilginin olmadığı ortadadır. Pîr Mehmed mahlaslı Alevi-Bektaşi neşesiyle yazılmış iki nefese burada yer verilmiştir. Pîr Mehmed’in ne zaman vefat ettiği bilinmemektedir. 

Ergun, Sadettin Nüzhet (1944). Bektaşî Şairleri ve Nefesleri. C. II. İstanbul: Kenan Matbaası.

Kocatürk, Vasfi Mahir (1968). Tekke Şiiri Antolojisi. Ankara: Ayyıldız Matbaası.

Nefes

Pîr elinden elifi tac urundum

Kubbesi düvazde İmam Ali’dir

Nasibim ol verir andan barındım

İki cihanda da varım Ali’dir

Lâ diyemez buna her âlim hoca

Gözlüye bir olup dip kapu baca

Âleme şevk verir dün erte gece

Görür gözlerimde nurum Ali’dir

Tarikat dediler bir yol sürdüler

Getirdiler elimize verdiler

Mervan’ı Zülfikâr ile kırdılar

Yezidleri kıran erim Ali’dir

Sürdüm ötesin evlada yetirdim

Sohbetimde can terceman getirdim

Anın emri ile durdum oturdum

Gönlümde gayrı yok varım Ali’dir

Aşk oduyla ciğerlerim dağlıyım

Boş değilim bir ikrare bağlıyım

Abdal Pir Sultan’ın Abdal oğluyum

Adım Pîr Mehmed Pîrim Ali’dir 

Ergun, Sadettin Nüzhet (1944). Bektaşî Şairleri ve Nefesleri. C. II. İstanbul: Kenan Matbaası. 88-89.

Nefes

Gün yüzü gündeşim, nemden incindin?

Araya söz katar, eldir efendim!

Ben kulunum, hâk-i pâyine geldim

Aradan noktayı kaldır, Efendim!

Dost dostu bir pula satar mı böyle?

Şairlere meyil katar mı böyle?

Kusurlusun diye atar mı böyle

Kul kusurdan hâli değil, Efendim!

Kulun işi daim günah işlemek

Âdettir fidanı kesip aşlamak

Bir mürvete yüz bin kan bağışlamak

Tâ ezelden kadim yoldur, Efendim!

Hayal meyal gelir dostun likası

Budur âşıkların mekân-ı hâsı

Mâşukun âşıka cevr ü cefası

Böyle cevr etmekten öldür, Efendim!

Gam ile geçirdim şunda beş günü

Senin şanın kaldırmaktır düşkünü

Ben bir divaneyim, ölüm şaşkını

Göster didarını, güldür Efendim!

Pir Mehmed’im! İlm-i zatın bilenler

Mecnun olur mu dost cemalin görenler

Kusur mu gözetir sultan olanlar

Bazı kusur işler, kuldur, Efendim! 

Kocatürk, Vasfi Mahir (1968). Tekke Şiiri Antolojisi. Ankara: Ayyıldız Matbaası. 453.