Madde Detay

Azerbaycan’ın kadın şairlerinden olan Sona’nın şiirlerinde yer alan bilgilerden hareketle 19. yüzyılda yaşadığı düşünülmektedir. Yaşamı ve edebî hayatı hakkında elimizde yeterli bilgi bulunmamaktadır (Çelik 2008: 255). Sona’nın âşık şiirinin geraylı, koşma gibi çeşitli türlerinde eserler verdiği ve klasik temaları işlediği bilinmektedir (TDTEA 1993:74).

Başlangıçtan Günümüze Kadar Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi Azerbaycan Edebiyatı (1993). C.III. Ankara: Kültür Bakanlığı Yay. 

Çelik, Ali (2008). Türk Halk Şiiri Antolojisi. İstanbul: Timaş Yay. 

Geraylı

Barı

Ne durmusan ucalarda,

Yen gel, yen gel, bize barı.

Gelinde e’tibar olmaz,

Meylini ver gıza barı.

Gızıl gülü deste dersen,

Deriben dostuna versen,

İstesen meni göresen,

Bezen gedek bize, barı.

Men Sona’yam boyu beste,

Derdinden olmuşam heste,

Narım görsen sinem üste,

Ömrüm olar teze, barı.

Başlangıçtan Günümüze Kadar Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi Azerbaycan Edebiyatı (1993). C.III.  Ankara: Kültür Bakanlığı Yay. 74.

Koşma

Mene N’eyler

Yârimin hasreti kaldı canımda

Sümüyümde iliyimde kanımda

Men ölende yârim dursa yanımda

Sıksa mezarımı kor mene n’eyler

Gördüm cemalini çaşdı heyalım

Sen menim dövletim canım cananım

Menden üz dönderme gadanı alım

Daha gayret namus ar mene n’eyler

Sona deyer çıkmam yâr otağından

Bülbül deyer uçmam gül budağından

Eyer getirseler Ağrı dağından

Lebin teşnesiyem kar mene n’eyler

Çelik, Ali (2008). Türk Halk Şiiri Antolojisi. İsitanbul: Timaş Yay. 255.