VAHYÎ

(d. ?/? - ö. 1233/1817-18)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Hace Vahyî Efendi, Tuna sahilinde bulunan İbrail'dendir. İstanbul'a gelerek Nakşibendî tarikatına mensup Bursalı Şeyh Emin Efendi'ye bağlandı. Bursalı Emin ve Neşet Efendilerin öğrencisidir. Çatladıkapı civarında bulunan evinde Farsça ve Mesnevi hocalığı yaptı. 1233/1817-18 yılında vefat etti. Vefat tarihini Sicill-i Osmanî'nin 1133/1720-21 göstermesi yanlıştır (Mehmed Süreyya 1315: 637). 1227 / 1812-13 yılında vefat eden Oğlu Müfîd Efendi de yanına gömüldü. Topkapı haricinde Hoca Neş'et Efendi'nin yanında medfundur. 

Kaynakça

Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. İstanbul: Taşbaskı. 439.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri.  C.II. Ankara: Bizim Büro Yay. 1161.

Mehmed Süreyyâ (1308-15/ 1890-97). Sicill-i Osmânî. C.IV. İstanbul: Matbaa-i Âmire. 637.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: PROF. DR. İSMAİL HAKKI AKSOYAK
Yayın Tarihi: 27.12.2014
Güncelleme Tarihi: 29.11.2020

Eserlerinden Örnekler

Gazel

Bahâne-cûy-ı vuslat oldığım yâre duyurmuşlar

Nifâk itmişler ammâ ma'nevî himmet buyurmuşlar

 

Bu rütbe bî-vefâlık eylemezdi ol kerem-pîşem

Seni sevmez diyü taklît ider ba'zı kudurmuşlar

 

Çekilmez gerçi hamyâze-i aşkı ol kaşı yayın

Ne çâre sehm-endâz-ı kader bu gûne kurmuşlar

 

Dayanmaz ol kadar mızrâb-ı nâz u cevre sultânum

Derûnım sâz-ı nâ-sâzın kulagın pekçe burmuşlar

 

Nevâl-ı vuslat-ı yâr-ı mecâza kalmadı hâhiş

Bihamdillah dil-teşnem hakîkatle doyurmuşlar

 

Bilenler genc-i bâd-âver olur bâd-ı hevâ her dem

Bu dîvân-ı Süleymanîde bilmezler duyurmuşlar

 

Ser-ı a'dâya meydân-ı ser-i kûyın iderdim teng

Semend-i bâd-pây-ı himmet-i Vahyî'yi yormuşlar

(Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. İstanbul: Taşbaskı. 439.)