Madde Detay

Âşık İbrahim Arslantaş, 1939 yılında Osmaniye'nin Kadirli İlçesinin Yoğunoluk köyünde doğmuştur. Resmi kayıtlara göre, 1946 doğumlu olarak görülmektedir. Âşık ilkokul mezunudur ve ailesine (üç cocuğu ve eşine) rahat bir hayat sağlamak amacıyla 1975 yılında Kadirli’ye gelir ve ocakçı olarak çalışmaya başlamıştır. Ardından Çanakkale’de aşçılık, Aydın’da kalıp işçiliği, Çukobirlik’te geçici işçilik, Irak’ta ise buz fabrikasında işçilik yaptıktan sonra köyüne dönmüş ve çiftçilikte karar kılmıştır. Ömrünün son günlerine kadar da çiftçilikle geçimini sağlamıştır (Arı 2009: 490). Âşık İbrahim Arslantaş, 21.05. 1996 tarihinde Kadirli'deki evinde vefat etmiş, cenazesi Yoğunoluk köyü (âşığın kendi köyü) kabristanına defnedilmiştir (Arı 2009: 491).

Âşık İbrahim Arslantaş, şiir yazmaya/söylemeye 15-16 yaşlarında iken bir kıza aşık olması sonucunda başlamıştır. Âşık, saz çalma niteliğine sahiptir. Ancak badeli bir âşık değildir; usta-çırak ilişkisi içerisinde yetişmemiştir. İbrahim Arslantaş, yaşadığı hayattan zevk almadığı ve boşa yaşadığını; her geçen gün ziyanda olduğunu düşündüğü için "ziyani" mahlasını almıştır. Âşığın şiirlerine bakıldığında genellikle 11'li ölçü ve koşma kafiye örgüsü (xaxa bbba, abab cccb...) ile yarım kafiyenin daha yoğun bir şekilde kullanıldığı görülür (Arı 2009: 492).

Âşık İbrahim Arslantaş'ın şiirlerinde genellikle anlatım tekniklerinden doğrudan anlatım, nasihat-hitap yolu ile anlatım ve hikaye etme yöntemini kullanmayı tercih ettiği dikkati çeker: "Şu gözlerden akan yaş bitti derken/ Aklar, toklar artık iş bitti derken/ Bahar beklerken kış bitti derken/ Ağustos'ta yağan karı seyreyle" (Arı 2009: 492). Âşığın şiirlerinde anlatımı daha güçlü ve etkili bir hale getirmek amacı ile tekrirlere (ağlayı ağlayı, çeke çeke...), deyimlere (kara baht, çile çek-, kafayı tak-...), halk söyleyişlerine (gan, gandır-, eniş, seniyinen...) sıkça yer verdiği görülür.

İbrahim Arslantaş'ın (Ziyani) şiirlerinde tür olarak nasiihat, güzelleme ve taşlamalara daha sık rastlanır. Âşık, şiirlerinde genellikle, aşk, yoksulluk, gurbet, kaderden, dünyadan şikayet gibi temaları daha yoğun bir şekilde ele almıştır (Arı 2009: 493).