Madde Detay

Hâfız Abdülhalîm Efendi, Mora Müftüsü Elhâc Ahmed Efendi'nin oğlu olarak Mora'da Anaboli (Nafplio, Anabolu)'de dünyaya geldi. İlim tahsilinden sonra Trapoliçe ve havalisi müftüsü oldu. 1236/1821 Mora İsyanı esnasında Trapoliçe'yi Rumlara teslim etmemek için Müslüman ahaliyi örgütleyerek şehri savunduysa da asiler tarafından yaralı olarak yakalandı. Üstüne gaz yağı ve reçine dökülmek suretiyle 1236/1821'de yakılarak öldürüldü. Bu sırada karısının ve baldızının ise birer gözleri çıkarıldı. Aile, İstanbul'a göç etmek zorunda kaldı (İnal 2000: 797). Hâfız Abdülhalîm Efendi'nin değişik vilayet ve sancaklarda kapı kethüdalığı yapan ve divançesi de olan Yahyâ Sezâyî Efendi isimli bir oğlu vardır (Kahraman 2006: 508). Yahyâ Sezâyî Efendi'nin oğlu ise Çağlayanlar, Hâristan ve Gülistân gibi eserleriyle tanınan, Müftüoğlu Ahmed Hikmet (ö. 1927)'tir.

İbnü'l-Emin Mahmud Kemal, Hâfız Abdülhalîm Efendi'nin Ehl-i İrfâna Bazı Nesâyihi Müştemil Vâkıât-ı Zamân isimli iki yüz beyitten oluşan kısa bir mesnevisi olduğunu, bu mesneviyle birlikte Halîm'in diğer çalışmalarını da içeren 1217/1802-03 tarihli yazma mecmuanın Müftüoğlu Ahmed Hikmet'e intikal ettiğini söylemektedir (2000: 797). Mecmuanın şu an nerede ve kimde olduğu meçhuldür.

Kahraman, Âlim (2006). “Müftüoğlu Ahmed Hikmet”. İslâm Ansiklopedisi. C. 31. İstanbul: TDV Yay. 508-509.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.1. Ankara: Bizim Büro Yay.

Özgül, Kayahan (hzl.) (2000). İbnü'l-Emin Mahmud Kemal İnal, Son Asır Türk Şairleri. C. II. Ankara: AKM Yay.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1981). “Halîm Efendi (Hâfız Abdülhalîm)”. C. 4. İstanbul: Dergâh Yay. 49.

Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi (2004). "Halîm". C. IV. Ankara: AKM Yay.369.

Ehl-i İrfâna Bazı Müştemil Vâkıât-ı Zamân'dan

Ayn-ı ibretle bak ey cân âleme

Gör neler gördün eriştin ne deme

Kimse bilmez gerçi kâr encâmını

Lîk saymak farzdır fercâmını

Akl ü dîn ehli olur ehl-i ayâr

Âkıbet ahvâlini eyler şümâr

Düzme koşma söz bulup da söylesen

Kendini herkesle yeksân eylesen

Gerçi artar rağbetin inde'l-kibâr

Lâkin olur hayme-i dîn rahne-dâr

Bir musîbettir vefât-ı fâzılân

Göçtü bu günlerde nice kâmilân

(Özgül, Kayahan (hzl.) (2000). İbnü'l-Emin Mahmud Kemal İnal, Son Asır Türk Şairleri. C. II. Ankara: AKM Yay. 798.)