HÂMÎ BEY

(d. ?/? - ö. 1284/1867 ds.)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 19. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Doğum yeri ve doğum tarihi bilinmeyen, hakkında da kaynaklarda ayrıntılı bilgi bulunmayan Hâmî Bey, Nakşıbendî tarikatına mensuptur. Adını vermemekle beraber bağlı olduğu mürşidinin emriyle Dîvânçe'sini tertip ettiğini şu beyitlerle belirtiyor: "Her ne yazdım ise evrâk içre anın cümlesi / Ben-tek olmuşdı perîşân cem'in itmezdim merâm / Bir gün ol evrâkı bir dîvânçe tertîb et deyü / Etdi fermân zât-ı vâlâ mürşid-i âlî-makâm" (İnal 1988: 541). Vefat yeri ve vefat tarihi de bilinmemekle beraber Dîvânçe'sini 1284/1867 yılında tertip ettiğine göre bu tarihten sonraki bilmediğimiz bir yılda vefat etmiş olmalıdır.

Bilinen tek eseri Dîvânçe'sidir. Millet Kütüphanesi AE Mnz Nr. 123'te bulunan bu Dîvânçe kütüphane kayıtlarında Selânikli Hâmî'ye ait olarak gösterilmiştir. İbnü'l-Emin, Dîvânçe'deki manzumelerden yola çıkarak bu eserin Selânikli Hâmî'ye değil söz konusu ettiğimiz Hâmî Bey'e ait olduğunu işaret etmiştir (İnal 1988: 541).

İbnü'l-Emin'e göre Hâmî, güzel Farsça şiirler söylemiştir. Emsaline nisbetle değerli bir şairdir. Özellikle şarkıları çok hoştur (İnal 1988: 541). Şiirlerine örnek Son Asır Türk Şairleri'ndedir.

Kaynakça

İnal, İbnü'l-Emin Mahmud Kemal (1988). Son Asır Türk Şairleri. C. I. İstanbul: Dergah Yay.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: PROF. DR. MEHMET ARSLAN
Yayın Tarihi: 28.08.2014
Güncelleme Tarihi: 02.12.2020

Eserlerinden Örnekler

Gazel

Bir dilberin aşkıyla dîvâneliğim vardır

Bî-câm u mey ü sâkî mestâneliğim vardır

Bülbül gibi ol gülden nâlân u perîşânım

Hem şem'-i cemâline pervâneliğim vardır

Ser-defter-i uşşâkım cân u seri vermekde

Meydân-ı mahabbetde merdâneliğim vardır

Mecnûn olalı gönlüm ol kâmeti Leylâ'ya

Hâmûn-ı mahabbetde ferzâneliğim vardır

Câm-ı ezelî içdim huşyâr olamam bir dem

Tâ rûz-ı ebed zâhid sekrâneliğim vardır

Peygûle-i fürkatde Hâmî degilim tenhâ

Cânâne hayâliyle hem-hâneliğim vardır

Şarkı

Nûş-ı sahbâ vaktidir geldi bahâr

Lutf idüp gülzâra gel ey gül-izâr

Ârızın görsün gül olsun şerm-sâr

Lutf idüp gülzâra gel ey gül-izâr

Beş egüp sünbül bezenmiş yâsemen

Gül kızarmış goncalar açmış dehen

Reşk-i cennetdir bu dem sahn-ı çemen

Lutf idüp gülzâra gel ey gül-izâr

(İnal, İbnü'l-Emin Mahmud Kemal (1988). Son Asır Türk Şairleri. C. I. İstanbul: Dergah Yay. 542.)