ŞEMÎMÎ EFENDİ

(d. ?/? - ö. ?/?)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 17. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Şemîmî Efendi’nin hayatı hakkında tezkirelerde ve biyografik kaynaklarda herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi’nde T 5480’de kayıtlı olan ve bazı şairler hakkında verilen bilgilerden 1619 yılında tertip edildiği anlaşılan bir musammat mecmuasında şaire ait bir müseddes yer almaktadır. Bu mecmuanın tertip edildiği tarih göz önünde bulundurulduğunda Şemîmî Efendi’nin de bu mecmuanın tertip edildiği tarihte hayatta olduğu veya bu tarihten önce yaşadığı kabul edilebilir.

Kaynakça

Mecmû’a-i Eş’âr. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi. T 5480, vr. 136a.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: Arş. Gör. Zahide Efe
Yayın Tarihi: 25.11.2020
Güncelleme Tarihi: 25.11.2020

Eserlerinden Örnekler

Müseddes-i Şemîmî Efendi

I

Gidüp bu demde göñülden ayırma cânânı 

Koma meded iki yâr arasında hicrânı 

Karârı yok n’ideyin tende cân-ı nâlânı 

Senüñle gel hele cânâ revân idem cânı 

Dili alup gider olduñ gel al bile cânı 

Biribirinden ayırma efendi yârânı 

II

Göñül yoluñda yilüp olalı hevâdâruñ

Tenümde durmaga yok göñli cân-ı bîzâruñ

Egerçi göñlümi aldı o zülf [ü] ruhsâruñ

Revân idem saña cânum göremde reftâruñ

Dili alup gider olduñ gel al bile cânı 

Biribirinden ayırma efendi yârânı

III

Meded meded gele ey ‘ömrümüñ karârı meded

Birez seni göreyüm kılma tîz karârı meded   

Esirge göñlümi hoş tut dil-i nizârı meded

Göñülden ayru düşürme bu cân-ı zârı meded

Dili alup gider olduñ gel al bile cânı 

Biribirinden ayırma efendi yârânı

IV

Gelüp vedâ‘a benümle şu dem o kaşı kemân

Dil almag içün atup tîr-i gamzesin ol ân

O demde göñlüm alup câna kasd ider peykân

Geçüp giderken ol âfet durup didüm ki hemân

Dili alup gider olduñ gel al bile cânı 

Biribirinden ayırma efendi yârânı

V

Şu dem ki bâd-ı sabâ seyr iderdi ‘unvânı

Hevâ-yı göñlümi aldı velî nesîmânî 

Görüp o dem ki tavâfa giderdi cânânı   

Didüm senüñ dil ü cân ey Şemîmi rûhânî 

Dili alup gider olduñ gel al bile cânı 

Biribirinden ayırma efendi yârânı 

(Mecmû‘a-i Eş’âr. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi. T 5480, vr. 136a)