Madde Detay

Şairden bahseden tek tezkire olan Heşt Behişt’in verdiği bilgiler çok sınırlıdır. Eğitimini tamamladıktan sonra müderrsilik ve kadılık yaptı. Kırkkilise (Kırklareli) kadısı iken öldü. Ölüm tarihi belirtilmeyen şairin mezarı Kırklareli'ndedir. Bir Türkçe Divan sahibi (Nüshası: İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi, TY. Nu. 759/5) olan şaire ait olması kuvvetle muhtemel olan bir Leylâ vü Mecnûn mesnevisi vardır. Gibb, Cambridge Üniversitesi Kütüphanesi’nde bir nüshası olan Sevdâyî adlı şaire ait Leylâ vü Mecnûn mesnevisinin Sehî Tezkiresi’nde ismi geçen bu Sevdâyî’ye ait olması gerektiğini belirtmektedir. Türk Dili Kurumu’nda fotokopisi bulunan bu eseri tanıtan A. Sırrı Levend de Gibb’e katılarak Sicill-i Osmanî’de yer alan ve 999/1590/91’de ölen bir Sevdâyî daha olduğunu, ancak eserin Kırkkilise kadısı Sevdâyî’ye ait olmasının mümkün olduğunu açıklamaktadır. Eser 920/1514-15’de kaleme alınmıştır. Sehî ince, güzel, rindâne ve bî-bedel gazelleri ve beyitleri olduğunu yazmaktadır. Şairin Eğridirli Hacı Kemâl’in Câmi’u’n-Nezâ’iri’nde yedi, Edirneli Nazmî’nin Mecma’u’n-Nezâ’ir’i ve Pervâne Bey Mecmuası’nda sekizer adet şiiri yer almaktadır. Dîvân'ı vardır, eser hakkında bir yüksek lisans çalışması yapılmıştır (Yaşar 2008).

Bayak, Cemal (1987). Kıssa-i Leyla Birle Mecnûn. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.

Eğridirli Hacı Kemâl. Câmi’u’n-Nezâ’ir. Bayezıd Kütüphanesi No. 5782, vr. 19b, 51a, 102a…

Gibb, E. J. W. (1902). A History of Ottoman Poetry. V.2. London.

İstanbul Kitaplıkları Türkçe Yazma Divanlar Kataloğu (1947). C. 1. İstanbul: MEB Yay.

Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf. [erişim tarihi: 20.03.2013]

Köksal, M. Fatih (2007). “Sevdâyî”. Türk Dünyası Edebiyatçılar Yazarlar ve Şairler Ansiklopedisi. C. 7. Ankara: AKM Yay. 572-573.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nail Tuman, Tuhfe-i Nâ’ilî. Ankara: Bizim Büro Yay.

Levend, A. Sırrı (1959). Arap, Fars ve Türk Edebiyatlarında Leylâ ve Mecnun Hikâyesi. Ankara: Türkiye İş Bankası Yay.

Pervâne Bey. Mecmû’a-i Nezâ’ir. Topkapı Sarayı Kütüphanesi Bağdat No. 406, vr.

Sehî (1325). Tezkire-i Sehî. İstanbul: Matbaa-i Âmidî.

“Sevdâî”(1990). Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi. C. 7. İstanbul: Dergâh Yay. 544.

Şahin, M. Ünal (1997). Leylî vü Mecnûn, Sevdâî (Transkripsiyon, Dil İncelemesi). Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.

Yaşar, Zübeyde (2008). Sevdâyî Divanı'nın Çeviri Yazı Metni ve Günümüz Türkçesiyle Nesre Aktarımı. Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi.

  GAZEL 

 Bir nefes la’l-i nigâr olsa dilâ hem-nefesüñ

 Dem-i Îsâ gibi cân-bahş ola dâyim nefesüñ

 Hâki iksîr ile zer eylemege tâlib iseñ

 Ayagı tozına yüz sürmege olsun hevesüñ

 Beni men’ itme nefesden ki rakîbâ ölürem

 Söz kabûl eyle nefes tut ki tutılsun nefesüñ

 Zülfüñüñ agına haddüñ nice al eyledi kim

 Dil-i ankâyı şikâr eyledi hâl-i megesüñ

 Tîr-i peykânun ile nâtık-ı cân sînemde

 Sanasın tûtidür içinde demürden kafesüñ

 Dâr-ı İslâm’a girüp göz göre îmân örter

 Hey ne kâfir durur ol turre-i âteş-peresüñ

 Tâc-ı devlet ser-i Sevdâyi’ye âlemde yiter

 Pây-bûsına eger olsa dilâ dest-resüñ

(Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf. [erişim tarihi: 20.03.2013]. 1454)