Madde Detay

Asıl adı Ahmed olan Devletî, Çerkez asıllıdır. Enderunlu olup (Kurnaz-Tatçı 2001: 1179/283) Vezir Abdî Paşa'nın hazinedarı, Hüseyin Ağa'nın kölelerinden idi. (Kurnaz 2005: 1179/283). Tayyarzâde Atâ'nın Osmanlı Saray Tarihi'nde ise "Hüseyinzâde" denilerek akrabalık ilişkisine vurgu yapılır (Arslan 2010: 378). Silahşör, binici, sözden anlayan biri olduğundan paşanın da yardımıyla saraya dahil olmuş ve önce hazine odasına, daha sonra Has odaya ulaşarak terbiye almış ve ilmi eksiklilerini tamamlamıştır. (Arslan 1994:67). 1102/1690-91'de Şeyhülislam Ebusâid-zâde Feyzullah Efendi'den mülâzım oldu. Çeşitli medreselerde müderris olarak çalıştı. (Arslan 1994:67). Ahmed Çelebi ünvanıyla meşhur oldu. 1107/1695-96'da Hammamiye, 1109/1997-98'de Ahi Çelebi, 1110/1698-99'da sahna ulaşarak Kürkçübaşı Medreseleri'ne nail oldu. 1112/1700-01'de Sahn-ı Seman Medreseleri'nden birine vasıl olmuştur. Aynı sene Siyavuş Paşa, 1114/1702-03'te Şah Sultan, 1115/1703-04'te Kılıç Ali Paşa, 1116/1704-05'te Kalenderhane Medreseleri müderrisi olarak tayin olunmuştur. Vebadan Ramazan 1117/ Aralık-Ocak 1705-06'da vefat etmiştir. (Arslan 1994:67; Kurnaz-Tatçı 2001: 1179/283). Ölümüne Osmanzâde Taib 1117/1705-06 tarihli şu mısrayı düşürmüştür: "Vah devletlü kalmadı gitti- 1117/1705-" (Abdülkadiroğlu 1999: 82; Kurnaz-Tatçı 2001: 1179/283). Koca Mustafa Paşa yakınında Bazergan Camii sahasında medfundur. (Arslan 1994:67, Kurnaz-Tatçı 2001: 1179/283)

Abdülkadiroğlu, Abdülkerim (hzl.)(1999). İsmail Belîğ Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eşâr. Ankara: AKM Yay.

Arslan, Mehmet (hzl.)(2010). Tayyarzade Atâ Osmanlı Saray Tarihi Ata Tarihi -Tarih-i Enderûn-.İstanbul: Kitabevi Yay.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî: Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay.

İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretü’ş-Şu‘arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, M. İsen, R.Toparlı, N. Okçu ve T. Karabey (1998). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay.

Müstakimzade Süleyman Sadeddin (2000). Mecelletü’n-Nisâb fi’n-Nisbi ve’l-Künâ ve’l-Elkâb. (Tıpkı Basım) Ankara: KB Yay.

Mehmed Süreyya (1308-15/ 1890-97). Sicill-i Osmânî. C. I. İstanbul: Matbaa-i Âmire. 

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri , Vakâyiü’l-Fuzalâ. C.3. İstanbul: Çağrı Yay.

Görüp sen vaz-ı nâ-şâyânın ey dil bî-huzûr olma

Cihânun hâleti gâhî cefâdır gâh devletdür

(Abdülkadiroğlu, Abdülkerim (hzl.)(1999). İsmail Belîğ Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eşâr. Ankara: AKM Yay. 82.)