Madde Detay

Osmanlı subaylarından kolağası Hafız Hüsnü Bey’in torunu Halime Samia Hanım ile Osmanlı tımarlarından Bekir Ağa’nın torunu Raif Bey’in oğlu olan Hasan Ferit Bey çiftinin ikinci çocuğu olarak 1920’de İstanbul Bebek’te dünyaya geldi. İlkokula 1927’de Şark İdadisi'nde başladı. Bir süre sonra 38. İlkokul'a, oradan da 1931’de Nişantaşı 15. İlkokulu’na geçen Onger, Işık Lisesi’ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü ile Yüksek Ticaret Okulu’nda öğrenim gören Onger, bu yıllarda Latinceye ve lengüistiğe ilgi duydu. Lise yıllarında edebiyatla ilgilenmeye başlayan Onger, ilk yazılarını okul yıllıklarında kaleme aldığı gibi bu merakını üniversite öğrenimi süresince de devam ettirdi.

1946’da Bakiye Beria Hanım ile evlenen yazarın bu evlilikten Pakize ve Saime adlı iki çocuğu dünyaya geldi. Uzun yıllar banka memurluğu yapan yazar, aile şirketi olarak kurdukları ilaç şirketinde yöneticilik görevleri de üstlendi. Ticari işler yüzünden uzak kaldığı yazı hayatına 1965’te kurduğu Fahir Onger Yayınevi aracılığı ile yeniden başladı. Bir yandan yayınevi ile ilgilenirken diğer yandan Meydan Larousse’ta redaktörlük yaptı. 6 Temmuz 1971’de bir süredir kanser tedavisi gördüğü İstanbul Sosyal Sigortalar Hastanesi’nde hayata veda etti. Mezarı, Zincirlikuyu Mezarlığındadır.

Babası Hasan Ferit Bey’in eve getirdiği Resimli Perşembe, Büyük Gazete, Köroğlu, Karagöz, Akbaba gibi dergiler aracılığı ile sanat ve edebiyata ilgi duyan Fahir Onger, ilk yazı denemelerine Işık Lisesi’nin yıllıklarına yazdığı yazılarla başlar. İlk öyküsü ise 6 Mart 1940’ta “Roza” adıyla Sokak dergisinde yayımlanır. Düzyazı şiirlerini, öykülerini ve eleştiri yazılarını Servet-i Fünun-Uyanış, Yaratış, Sanat ve Edebiyat, Edebiyat Dünyası, Yenilikler, Varlık, Fikirler, Soyut, Genç Nesil, Beraber, Yenilik, Kaynak, Sanat ve Toplum, Gelecek ve Türk Dili gibi dergiler ile Yeni Gazete ve Cumhuriyet gibi gazetelerde yayımlayan yazar, öykülerinde de diğer metinlerinde olduğu gibi açıklığı, gerçekliği anlatmaya özen gösterir. Ancak gerek sınırlı sayıda öykü yazması gerekse anlatıdan daha çok türün gelişimine önem vermesi bakımından bu öyküler güçlü metinler olmaktan uzaktır. Bu bakımdan Fahir Onger, yazar kimliğinden daha çok eleştirmen kimliği ile tanınır.