Madde Detay

Asıl adı Mehmed’dir. Mehmed Füyûzî Efendi olarak tanındı. Füyûzî, Tuhfe-i Nâilî (Kurnaz ve Tatçı 2001: 36)’nin tıpkıbasımının sonradan hazırlanan dizin kısmında yanlışlıkla Feyzî olarak yazılmıştır. Medrese öğrenimi görerek mülâzım oldu. Müderrislik yaptı. Rikab-ı Hümayun kaymakamı Bıyıklı Mustafa Paşa’ya intisap ederek Zilhicce 1103/Ağustos 1692’de Sakız kadılığına atandı. Safer 1105/Ekim 1693’te azledildi. 1 Zilkade 1106/13 Haziran 1695’te Diyarbakır kadısı oldu.1 Rebiyülevvel 1107/10 Ekim 1695’te azledildi. Cemaziyelevvel 1115/Ekim 1703’te Devrakanî, Dikrin ve Gökçedağ kazaları, Cemaziyelevvel 1123/Temmuz 1711’de de Dodurga kazası arpalık olarak verildi. 13 Cemaziyelevvel 1135/19 Şubat 1723’te vefat etti. Vefat ettiğinde oldukça yaşlıydı. Edirnekapı dışında defnedildi. İlim ve irfan sahibi, salih bir kimseydi.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Şeyhî Mehmed Efendi (Özcan 1989: 539), Füyûzî mahlası ile şiirleri bulunduğunu ifade edip bir beytini örnek olarak vermiştir.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmanî. C. 2. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 541.

Cunbur, Müjgân (2004). “Füyûzî”. Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 4. Ankara: AKM Yay. 97.

Kurnaz, Cemâl ve MustafaTatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 815.

Müstakîm-zâde Süleyman Sa’deddin Efendi (2000). Mecelletü’n-Nisâb (Tıpkıbasım). Ankara: KB Yay. 344a.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakaik-ı Nu’mâniye ve Zeyilleri-Vekâyiü’l-Fudalâ. II-III. İstanbul: Çağrı Yay. 539.

Beyt

Ederdi nâr-ı firâk ile cûş pervâne 

Erince vuslata oldu hamûş pervâne

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakaik-ı Nu’mâniye ve Zeyilleri-Vekâyiü’l-Fudalâ. II-III. İstanbul: Çağrı Yay. 539.