Madde Detay

Kasap Mahmut Güngör Bey'le Mürüvvet Hanım'ın oğlu olarak Malatya'da doğmuştur. İlk, orta ve lise öğrenimini Malatya'da tamamlayan yazar, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden 1988'de ön lisans diplomasıyla mezun olmuştur. İlk evliliğini Birsen Tör ile (1980), ikinci evliliğini Ayşe Hacıhasanoğlu'yla (2002) yapmıştır.

Çeşitli gazete, dergi ve yayınevlerinde editör, redaktör, reklam ve röportaj yazarı olarak çalışmıştır.

Askerliğini yaptıktan sonra yazı çalışmalarına hız veren Güngör; Türkiye Defteri, Yeni Ortam, Hürriyet Gösteri, Sesimiz, Kadınca, Cumhuriyet Kitap, Atlas, E Dergisi, Kaçak Yayın, Negatif, Milliyet Sanat, Yaşasın Edebiyat, Varlık, Eski, Notos, Ataşehir, gibi süreli yayınlarda hikâye ve yazılarını yayımlamıştır (Uysal, 2016, 27, 31).

Öykü kitaplarıyla 1979 Türk Dil Kurumu Hikâye Ödülü,1990 Ömer Seyfettin Hikâye Ödülü, 1999 Yunus Nadi Öykü Ödülünü ve "Umut Tanrı'nın Oğlu" adlı röportajıyla 1990'da röportaj dalında Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülünü, 1990'da Cumhuriyet gazetesinde yayımlanan atlarla ilgili röportajıyla Türkiye Jokey Kulübü Yılın Röportajcısı Ödülünü kazanmıştır.

Yazar halen İstanbul'da yaşamaktadır.

Edebiyata olan ilgisi çocukluk yıllarında başlayan yazar, Karacaoğlan ve Yunus Emre etkisinde şiirler, ortaokuldayken bir arkadaşıyla birlikte el yazısıyla Hayat Yolu adlı bir eser yazdı. Lise yıllarında Malatya'da çıkan yerel dergilerde ve Oluş dergisinde yazıları yayınlandı, bu derginin öykü yarışmasında birincilik kazandı. Üniversite yıllarında edebiyata ilgisi arttı. İlk yazısı Yansıma dergisinde yayınlandı (1972), ilk kitabı Yolun Başı öğrenciyken basıldı (1973).

Bir söyleşide toplumcu gerçekçi yazarlardan, başta Sabahattin Ali, Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Kemal Tahir olmak üzere Fakir Baykurt, Talip Apaydın, Başaran, Osman Şahin'den, önceki kuşağın yazarları Reşat Nuri Güntekin, Yakup Kadri, Tanpınar, Abdülhak Şinasi, Halide Edip, Memduh Şevket'ten, yabancılardan yazarlardan, Gorki, Babel, Steinback, Hemingway, Hamsun, İstrati'den, Nâzım Hikmet’in şiirleri, Cemal Süreya’nın denemeleri, Fikret Otyam’ın röportajlarından etkilendiğini belirtir (Uysal 2016: 27). İlk öykülerinde Malatya'ya özgü mahalli dil kendini gösterir.

1970 sonrası öykücüleri arasında yer alan Necati Güngör, öykülerinde ekmek kavgası veren insanların yaşayışlarını dile getiren ve toplumcu anlayışı sürdüren bir yazardır (Önertoy, 1984: 323). Güneydoğu insanını, onların sorunlarını, birbirleriyle ilişkilerini daha çok sınıfsal açıdan ele aldığı eserlerinde okuyucuyu yormayan bir dil kullanmıştır (Hacıhasanoğlu, 1974: 13). Sömürülen alt tabakadaki insanların ağır şartlar altında yaşadıklarını anlatan öykülerinde genellikle halk ağzını kullanmış, soyuttan çok somut sözcüklere önem vermiş, bu da öykülerindeki gerçeklik izlenimini artırmıştır. (Bezirci, 1980: 243,251) Güngör, mizacına uygun düştüğü için duyarlıkların belirginleşip yoğunlaştığı alanları arar ve hikâyelerinin temelini bu alanlarda oluşturur. (Buyrukçu, 1985: 28)

Öykülerinin çoğunda küçük Anadolu kentlerini seçen Güngör, mezbaha, tabakhane, zahire pazarı, çarşı, arasta, sinema, cambazhane, çingene mahallesi, mezarlık vb gibi mekânlarda zanaatkâr, berber, terzi, ayakkabıcı, duvarcı, demirci, satıcı, arabacı, kasap, hayvanlarla duygu bağı kurmuş birey, gece bekçisi, veremli, deli gibi insan tiplerini anlatmıştır (Aslankara, 2003: 109). Öyküye adanmış, mütevazı bir yaşamı sürdüren, dingin, hüzünlü, sade ve içten bir kişiliğe sahip olan Necati Güngör (Akarsu, 2004: 86) bir sevgi öykücüsüdür. Öykülerinde çocukluk izleklerinin yanında sevgi, yoksulluk, vefa, yalnızlık, bağlanma, dayanışma, acıma, kardeşlik, hüzün, öc, düş kırıklığı vb. izlekler ön plana çıkar (Aslankara, 2003: 110).