Madde Detay

İstanbul’da doğdu. Doğum tarihi bilinmemektedir. Asıl adı Mehmed Tayfur’dur. Babası Hekimoğlu Ali Paşa’nın kız kardeşinin oğlu Nuh Bey’dir. Bu yüzden Nuh Beyzâde Enderunlu Mehmed Tayfur Hâmid Bey olarak tanındı. 1194/1780 yılında Enderun’da kilâr-ı hassaya girdi. Öğrenimini tamamladıktan sonra sır kâtibi oldu. 1230/1814-15 yılında Halep kadılığına atandı. 1232/1816-17 yılında İstanbul’da vefat etti.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Es'ad Mehmed Efendi (Oğraş 2001: 109)’ye göre edebiyatta üstattı. Enderunlu Mehmet Âkif (Uysal Bozaslan 2012: 255), Farsça ve Türkçe şiirleri olduğunu belirttikten sonra sanatını övmüştür. 

Arslan, Mehmet (hzl.) (2010). Tayyâr-zâde Atâ Osmanlı Tarihi, Târîh-i Enderûn. C. 4. İstanbul: Kitabevi Yay. 417-422.

Çifçi, Ömer (hzl.) (yty). Fatîn Davud Hâtimetü’l- Eş‘âr . http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10736,metinpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 21.05.2014]. 97.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 182.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 184.

Oğraş, Rıza (hzl.) (2001). Esad Mehmed Efendi ve Bağçe-i Safâ-Endûz’u İnceleme-Metin.  http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10734,bahcepdf.pdf?0 [erişim tarihi: 21.05.2014]. 109.

Şemsettin Sami (1996). Kâmûsu’l-‘Alâm. Tıpkıbasım. C. 3. Ankara: Kaşgar Neşriyat Yay. 1918.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1981). “Hâmid, Mehmed Tayfur (Nuhbeyzâde)”. C. 4.İstanbul: Dergâh Yay. 86.

Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi (2004). “Hâmid”. C. 4. Ankara: AKM Yay. 383.

Uysal Bozaslan, Seda (2012). “Enderunlu Mehmet Âkif’in Mir’ât-i Şi’r Adlı Tezkiresinin Muhtasar Bir Nüshası”. Turkish Studies 7 (2): 2531-2568. http://www.turkishstudies.net/Makaleler/503051239_142Uysal%20Bozaslan%20Seda_S-2531-2568.pdf [erişim tarihi: 18.05.2014]. 2555-2557.

Gazel

Dil-i sevdâ-zede gîsûlarına beste midir

Yok hemân bir başı boş âşıka vâreste midir

Tîr-i tîz-i nigehün kârına yokdur ârâm

Zahmun ey kaşı kemân sînede peyveste midür

Âh-ı serd-i dil-i uşşâka tayanmaz didiler

Serv-i nâzum o kadar tâze vü nevreste midir

Her zamân yâde gelür kâmeti bilmem ki aceb

Beyt-i endîşeme bir mısra‘-ı berceste midir

Sür‘at itmez reh-i eş‘ârda tab‘-ı Hâmid

Yoksa de’b-i şu‘arâ cünbiş-i âheste midir

Bunca dem sâgar-ı Cem bezmimizi devr itmez

Câm-ı hâtır gibi sâkî o da şikeste  midir

(Uysal Bozaslan, Seda (2012). “Enderunlu Mehmet Âkif’in Mir’ât-i Şi’r Adlı Tezkiresinin Muhtasar Bir Nüshası”. Turkish Studies  7 (2): 2531-2568. http://www.turkishstudies.net/Makaleler/503051239_142Uysal%20Bozaslan%20Seda_S-2531-2568.pdf [erişim tarihi: 21.05.2014]. 2556.)