Madde Detay

Hüseyin Kızak, 15 Ocak 1945'te Eskişehir'in Çifteler ilçesine bağlı Sadıroğlu köyünde doğmuştur. Dokuz çocuklu çiftçi bir ailenin yedinci çocuğu olan Kızak, ilkokulu köyünde bitirir. Askerliğini 1966-1968 arasında İzmir ve Kırklareli'nde yapar ve döndükten sonra köyünde bir süre çiftçilik yapar. 26 yaşına kadar köyünde yaşar ve 1962'de evlenir. Bu evlilikten bir oğlu ve iki kızı dünyaya gelir. 1971 yılında Ankara'da Kara Harp Okulunda sivil memur olarak işe başlar ve 1994'te buradan emekli olur. Daha sonra Eskişehir'e döner ve buraya yerleşir (Demirel 2011: 187).

Hüseyin Kızak, şiire çocukluk yıllarında okuduğu Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin, Âşık Garip vb. halk hikâyelerinin ve âşık şiirlerinin etkisinde kalarak başlar. Âşık, okuma yazma bilmeyen babasının ilk dönemde kendisine bu eserleri okuttuğunu ve yaşlı komşularından bazılarının, çocuğunu hasta edeceği gerekçesiyle bu kitapları okutmaması yönünde babasına uyarıda bulunduğunu belirtir. Âşık, başlangıçta bu uyarıların ne anlama geldiğini anlamasa da eşine âşık olunca aşkın bir hastalık türü olduğunu anladığını söyler (Demirel 2011: 187).

İlk şiirlerini 14-15 yaşlarında, sonradan eşi olacak kıza duygusal yakınlık hissetmeye başladığında yazar, ancak bu şiirleri muhafaza edemez, kaybeder. Hüseyin, rüya ve badeye inanmaz, ancak bir pirin dua ederek sırtını sıvazladığını söyler. Kendi adını mahlas olarak kullanan âşığı yetiştiren, ona icrayı öğreten bir ustası yoktur. Bununla birlikte Afyon'un Emirdağ ilçesinin Karacalar köyünden Bacı Sultan Dergâhı Post Nişini Kadir Şahbaz ile tanıştıktan sonra ondan çok feyz aldığı belirtilir. Ayrıca Âşık Mahzuni Şerif, Âşık Veysel, Karacaoğlan ve Pir Sultan Abdal'dan da etkilendiği ve bu isimleri üstat olarak kabul ettiği ifade edilir. Şiirlerini genellikle 11'li ve bazen de 8'li hece ölçüsüyle kurgulayan Hüseyin, çoğunlukla Allah sevgisi, hakikat arayışı, köyündeki hayat, ayrılık ve barış ile ilgili konuları işler. Âşık makamlarını tam olarak bilmez, ancak halk hikâyelerini ve tasavvufi hikâyeleri anlatır. Âşık fasıllarında bulunmadığı için bu konuda bilgi sahibi olmayan âşık atışmalara da katılmaz. Hüseyin'in şiirlerine Üç Güzelin Âşıkları Antolojisi adlı eserde yer verilir (Demirel 2011: 187-188). Âşıklık geleneğine gereken önemin verilmediğini düşünen Hüseyin dernekleşmenin önemine vurgu yapar ve devletin bu konuda pek çaba göstermemesinden yakınır.