Madde Detay

Lefke’de doğdu. Asıl adı Süleymân’dır. Süleymân Kerimî Efendi olarak tanındı. 1229/1813-14 yılında İstanbul’a gelerek medrese öğrenimi gördü. Fâtih Sultân Mehmed Câmii civarındaki medreselerden birinde Farsça dersi verdi. Sultan Abdülmecîd devri (1839-1861) sonlarında vefat etti. Tuhfe-i Nâilî (Kurnaz vd. 2001: 852)’ye göre Sicill-i Osmanî (Akbayar 1996: 886)’nin vefat tarihini 1229/1814 olarak vermesi doğru değildir.

Fatîn'e göre “kelâm-ı latîf îrâdına kâdir ve her nev‘de söz söylemeğe muktedir bir şâ‘ir olup şi‘rde kendiye mahsûs etvârı ve hayliden hayli eş‘âr u güftârı vardır (1271: 354).

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmanî. C. 3. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Fatîn Dâvud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. İstanbul.

Kurnaz, Cemâl, M. Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nailî Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1982). “Kerimî Süleyman (Lefkeli)”. C. 5. İstanbul: Dergâh Yay. 286.

Gazel

O nev-reste nihâlin şâh-ı Tûbâ kadd-i dil-cûsu

Şemîm-i bâg-ı cennet sîne-i sâf-ı semen-bûsu

O mûlar kim dökülmüş zîr-i fesden ârız-ı pâke

Hayât-efzâ-yı âlemdir nesîm-i çîn-i gîsûsu

Füsûn ilmin ferâmuş etdirir Hârût u Mârûta

İki sehhâredir uşşâka yârın çeşm ü ebrûsu

Nigâhı dehşetinden lerze düşdü reb‘-i meskûna

Anınçün nâfe-rîzân oldu Çînin hüsn-ı hevâsı

O şehbâz-ı hümâ-pervâzı dil sayd etmek isterdi

Ma‘ârif saydgâhında olaydı zûr-ı bâzûsu

Görünce gerdeninde kumruveş tavk-ı siyeh fâmı

Çözüldü zümre-i erbâb-ı aşkın bend-i zânûsu

Kerîmî’nin ne derd-i bî-devâya düşdügün bilse

Tutardı cümlesi ma‘zûr-ı devrânın suhan-gûsu

(Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. İstanbul. 353-354.)