Madde Detay

Mehmet Hanifi Şirin, 1970 senesinde Çorum'un Bayat ilçesinin Beydilli köyüne bağlı Asma mezrasında doğmuştur. Aile efrâdında âşıklık geleneğine mensup herhangi biri bulunmamaktadır. İsminden hareketle oluşturduğu ''Âşık Mehmet'' takma adını kullanmaktadır. 1983 senesine kadar on hanelik Asma mezrasından ikamet etmiştir. Yaşadığı yerde okul olmadığından, beş km uzaklıkta olan başka bir köy okulunda eğitim hayatına başlamıştır. Ailesinin geçim zorluğu çekmesinden dolayı ortaokul eğitiminden sonra okula devam edememiştir. Mehmet Hanifi Şirin, 13 yaşında köyünden ayrılarak Ankara'ya çalışmak için gelmiştir. Tek başına olmanın zorluklarını yaşayan Şirin, önce simitçilik yapmış daha sonra inşaat işçisi olarak çalışmıştır. Bir ara da yurtdışına çalışmak için gitmiştir (Udun 2013: 273).

Âşık, 1995 yılında oğlunun ölümü üzerine ''Yitirdim Yavrumu'' adlı ilk şiirini kaleme almıştır. Bu süreçte sazda ustası olan Cemil Ulucu'dan saz çalmayı öğrenmiştir. Genç yaşta ailesinden ayrı düşmenin, yurtdışında olmasından dolayı çektiği özlemin dışavurumlarını kaleme döken âşık, annesi için ''Canım Anam'', memleketi için ise ''Deyer miydi?'' isimli eserlerini yazmıştır (Udun 2013: 275-276). Âşık Mehmet Şirin'in sözde ustası bulunmamaktadır. Etkilendiği ve sevdiği isimler arasında Âşık Murat Çobanoğlu, Âşık Gülabî, Âşık Abdullah Papur, Reyhanî, Âşık Mahzunî Şerif yer almaktadır. Kendi döneminden Paşa Susamoğlu, Mustafa Karakaş, Veysel Yıldızer, Seyfettin Güneş'i takip etmektedir. Âşık Mehmet Şirin, yeğeni Şaban Şirin'i hem saz hem de söz açısından çırak olarak yetiştirmektedir. Şirin, âşıklık geleneğinin hâlen sürdürüldüğü kahvehanelerde, âşık meclislerinde, derneklerde ve özel toplantılarda eserlerini icra etmeyi sürdürmektedir. Teknolojinin getirdiği imkânlardan da yararlanan âşık, kendi çevresinden saygı gören birisidir. Şiirleri çoğunlukla noter tasdiklidir. Evli ve iki çocuk babası olan Mehmet Hanifi Şirin, âşıklığın yanında müteahhitlik mesleğini devam ettirmektedir. Âşık hakkında herhangi bir akademik çalışma yapılmamıştır (Udun 2013: 274).

Âşık Mehmet Şirin, erken yaşlarda aileden ayrılık, evlat acısı, memleket özlemi duygularını tek başına yaşamıştır. Kendi ifadesiyle acının insanı olgunlaştırdığını ve âşıklık için gerekli olduğunu ifade etmiştir. Şiirlerinin büyük bir kısmında yaşadığı acıları, sıkıntıları ve hasretlikleri işlemiştir. Eserlerinin konusu, ayrılık, hasret, tasavvufi aşk ve gurbetliktir. Şirin, ''Her âşığın bir maşuku vardır'' diyerek tasavvufi içerikli eserler de yazmaktadır (Udun 2013: 274). Mehmet Şirin'in badeli âşık olup olmadığı hakkında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Çoğunlukla 7'li, 8'li ve 11'li hece ölçülerini kullanmıştır. Genellikle mani tarzında şiir söylemeyi tercih etmiştir. Daha çok zengin ve tunç uyak çeşitlerini tercih eden âşık, konunun yoğunluğuna kendini kaptırmadan hece ölçüsündeki düzene de oldukça fazla dikkat etmiştir. Şiirlerinde beğenmediği yerleri zaman içinde değiştirmiştir. Doğaçlama söyleme yeteneğine sahiptir. Yalın ve açık bir üslup kullanan âşık, konuşma diline yakın, sade ve süsten uzak bir dil ile şiirlerini yazmış ve söylemiştir. Dolaylı anlatımlardan uzak durmuş ve söylemek istediklerini direk dile getirmiştir.