Madde Detay

Nuhâtî hakkında bilgi veren tek kaynak Sâlim Tezkiresi’dir. Sâlim’e göre Nuhâtî, kendince nahvde bir mikdar bilgisi olduğunu zannederek "nahvle uğraşan bilginler, gramarciler" anlamına gelen Nuhât kelimesini mahlas seçerek aynı zamanda kendisini "gramerci" kimliği ile tanıtmış olmaktadır. Gerçekte ise nahiv ve fıkıh alanında hemen hemen hiç bir bilgisi yokmuş. Sâlim, şairin bu alanlardaki bilgisizliğini iki Farsça beyit ile örneklendirir. (İnce 2005: 659-660). Nadiren bir araya gelen sözleri, tamiri mümkün olmayan sert tavırları bulunmaktadır. Kendisi gibi kibarlarla aynı ortamı paylaşan Şikârî ve Mekkârî gibi her zaman (İnce 2005: 659-660) ağır ve bazen de anlamsız beyitler ve Geyik Destanı gibi kasideler kaleme alırmış.

İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretü’ş-Şu‘arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1998). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.II. Ankara: Bizim Büro Yay. 

 Benden evvelden gelenler hîç misâlin görmemiş

 İşte asrın kavmi cümle işte târîh ü kitâb

 Maksadım bir arz-ı hâldir bu kasîdem bir sebeb

  Dehr elinden çok şikâyet eylerim açıldı bâb 

(İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretü’ş-Şu‘arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay. 659-660).