Madde Detay

Asıl adı Ali Osman Karakuş olan âşık, Mehmet Bey ve Fadime Hanım’ın dört çocuğundan biri olarak 1 Mart 1977 tarihinde Afyonkarahisar ilinin Sandıklı ilçesine bağlı olan Bektaş köyünde dünyaya gelmiştir. İlkokulu Bektaş köyündeki okulda, ortaokul ve liseyi de Sandıklı Lisesi’nde okumuş ve 1996 yılında bu liseden mezun olmuştur. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Tarih bölümündeki eğitimine devam etmektedir. Askerlik görevini Diyarbakır’da icra eden Karakuş, 1997 ve 2001 yılları arasında Sandıklı Belediyesi Basın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü’nde çalışmıştır. 2001 yılından sonra ise çalışma hayatına Pankobirlik’de devam etmiştir. Karakuş, 1996 yılından bu yana başta Yurtsesi Gazetesi olmak üzere çeşitli yerel yazılı medya organlarında muhabirlik ve yazarlık yapmıştır. Bunun yanında yerel radyo kanallarında müdürlük ve program sunuculuğu yapmıştır. 1997 yılında Fatma Hanım ile evlenen Karakuş; Kadir, Hüseyin ve Aybüke adlarını taşıyan üç çocuk babası olarak yaşantısını sürdürmektedir (Nasrattınoğlu 2006: 77).

Âşığın şiirle olan ilişkisi ilkokul yıllarına dayanmaktadır. Lise yıllarına kadar şiirlerinde mahlas kullanmamıştır. Liseye giderken Afyonkarahisar Valiliği’nin gerçekleştirdiği bir şiir programına katılır ve bu programda kılık kıyafetinden dolayı kendini aşağılayan şairlere çok içerler. Programın sonunda kendisinin şiiri birinci seçilir ve Orhan Şaik Gökyay, kendisini alnından öperek kutlar. Âşık bu geceden sonra ürettiği şiirlerinde Ozan Çulsuz mahlasını kullanmaya başlamıştır. Amatör olarak saz çaldığını belirten âşık, bu konuda iddialı değildir ancak kendisine ait olan 800’den fazla şiirin tamamında âşıklık geleneğinin etkilerini görmek mümkündür. Başta sekizli ve on birli hece ölçüleri olmak üzere hece ölçüsünün hemen hemen tüm kalıplarını kullanan şairin en çok tercih ettiği nazım biçimi koşmadır. Şiirlerinin çoğunu yazarak üreten âşık, bazı şiirlerini ezgi eşliğinde ürettiğini de belirtmektedir. Şiirlerinde işlediği konuların başında ise aşk gelmektedir. Aşk dışında toplumsal temaları da ele aldığı şiirleri bulunmaktadır. Çoğu şiirinin nazım türü güzellemedir (Nasrattınoğlu 2006: 77).

Şiirleri Türk Yurdu, Türk Edebiyatı, Sevgi Yolu gibi pek çok süreli yayın organında yayımlanmıştır. Âşığın şiirlerini topladığı iki şiir kitabı bulunmaktadır. Bunların dışında yerel kültür ve Sandıklı kent kimliği ile ilgili yayımlanmış araştırma kitapları da bulunmaktadır. Çeşitli antolojilerde şiirlerine yer verilen âşığın, hayatı hakkındaki tek kaynak İrfan Ünver Nasrattınoğlu’na ait olan Afyonkarahisarlı Halk Ozanları (2006) adını taşıyan eserdir. Âşığın beğendiği ve manevi ustaları olarak kabul ettiği isimler arasında Âşık Ömer, Reyhani, Murat Çobanoğlu gibi ozanlar bulunmaktadır. Ozan Çulsuz, gerçek anlamda bir usta çırak ilişkisi sürecinin parçası olmadığı ve doğaçlama yeteneğinde iddialı olmadığı için, âşıklık geleneğinin kalem şuarası grubuna dâhil edilebilecek bir âşıktır (Nasrattınoğlu 2006: 77).