Madde Detay

Süleyman Özerol, 1 Kasım 1953 tarihinde Malatya'nın Hekimhan ilçesine bağlı Ballıkaya (Mezirme) köyünde dünyaya gelmiştir. İlkokulu köyünde okuduktan sonra 1966 yılında Akçadağ Öğretmen Okulunda öğrenimine devam etmiş ve 1972’de mezun olmuştur. 1988 yılında Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesinde lisans eğitimini tamamlamıştır. 1972 yılında Şanlıurfa’da öğretmen olarak göreve başlamış ve 1981 yılına kadar burada görev yapmıştır. 1981 yılında tekrar Malatya'ya dönmüş ve 1998 yılında emekli olmuştur. Özerol evli ve üç çocuk babasıdır (www.biyografya.com; Karabağ 2013: 380).

Süleyman Özerol, ilk şiirlerini Garip Şiiri'nin tesiriyle kısa ve serbest vezinle kaleme almıştır. Sonraki dönemlerde Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Dertli, Karacaoğlan gibi halk şairlerinin şiirlerini keşfederek ölçülü şiire yönelmiş, hecenin 5, 7, 8 ve 11'li kalıplarıyla şiirler yazmıştır. Sanat yaşamının bu ilk ürünlerinde toplumsal gerçekçilik, doğru, iyi insan ve güzel davranış ele aldığı başlıca konulardır. Özerol'un şiirleri ilk olarak Şanlıurfa'da görev yaptığı sırada yerel gazetelerde ve Ankara'da çıkmakta olan Genç Şairler ve Şiirleri Antolojisi'nde (1972-1973) yayımlanmıştır. Öğretmenliğinin başlangıç yıllarını içine alan bu şiirlerde ağırlıklı olarak gurbet temasını işlemiştir. Zaman içerisinde şiirlerinde konu çeşitliliği artmıştır (www.biyografya.com; Karabağ 2013: 380).

Özerol, bağlama çalmayı ilkokul yıllarında kendi kendine öğrenmiş ve herhangi bir ustadan ders almamıştır. İçinde yetiştiği Alevi Bektaşi geleneği, deyiş, duvazimam, mersiye, semah ve bağlama kendisine rehber olarak kabul ettiği kaynaklardır. Şiir anlayışı olarak Malatya yöresi âşıklarından Ruhi Su'nun "Semahlar" albümüne kaynaklık eden Yusuf Başaran, Mustafa Başaran, İmam Dede, Mehmet Dede ve bu isimlerin yetiştirdiği halk şairlerinin izindedir. Âşık edebiyatının önemli unsurlarından olan "rüya görme ve bade içme" konusundaki düşüncelerini “Bu soru bana her sorulduğunda Sefil Selim aklıma gelir. Rahmetli; bade, bilim tasıyla sunulur, bu işler öyle rüyayla falan olmaz derdi. Ben de şu ana kadar rüya görmedim ve bade içmedim. Beni bu yola içinde bulunduğum kültür yönlendirdi.” şeklinde açıklayan Özerol, Pir Sultan Abdal başta olmak üzere bütün ozanları, Âşık Veysel'i, Âşık Mahzuni Şerif'i ve İhsani'yi üstat olarak kabul etmektedir (Karabağ 2013: 381).

Soyadını mahlas olarak kullanan Özerol, halk şairi olmanın yanı sıra derlemeci ve yazardır. 1980'li yıllarda başladığı derleme ve araştırma faaliyetleriyle halk kültürüne ait birçok ürünü kayıt altına almıştır (Karabağ 2013: 382). 1983 yılından bu yana Malatya Yorum gazetesi, Atatürkçü Düşün, Umudun Sesi, Maksad gibi yayın organlarında pek çok türde yazı kaleme almıştır (www.biyografya.com). Nisan 2018’den beri Hekimhan dergisinin sahibi ve aynı zamanda yazı işleri müdürüdür (www.tr.linkedin.com).

Özerol'un ilk kitabı 1999 yılında yayımlanan anı- öykü türündeki Televizyonu Nasıl Buldum? adlı eseridir. Bunun dışında deneme, araştırma-inceleme ve şiir türlerinde eserleri vardır (www.biyografya.com; www.antoloji.com, www.tr.linkedin.com; Karabağ 2013: 383). Özerol, kitaplarının yanı sıra çeşitli şenlikler ve radyo ve televizyon programlarıyla da halk kültürüne katkı sağlamıştır. 2004 yılında Malatya kültürüne ve toplumsal yaşama katkılarından dolayı Malatya Gazeteciler Derneği ve 2005 yılında ise Folklor Araştırmaları Kurumu tarafından Türk Folkloruna Hizmet Ödülü’ne layık görülmüştür (www.antoloji.com; Karabağ 2013: 384).