Madde Detay

Tam adı Hacer Yıldız Ramazanoğlu (Kavuncu) olan yazar, Ankara’da doğdu. Ortaöğrenimini Ankara Kız Lisesi’nde, yükseköğrenimini ise 1983’te Hacettepe Üniversitesi Eczacılık Fakültesi’nde tamamladı. Üniversite yıllarında bir grup arkadaşıyla Ana gazetesini ve Gergef dergisini çıkardı. Eskrim sporuyla ve tiyatroyla ilgilendi. Ülkücü Gençlik Derneği yönetim kurulu üyeliği yaptı. Üniversiteden mezun olduktan sonra Burhan Kavuncu ile evlendi ve bu evlilikten iki kız çocukları oldu. 1990’da İstanbul’a yerleşerek eczacılık yaptı. Mazlum-Der’in kurucuları arasında yer aldı. İnsan hakları derneklerini ve kadın örgütlerini temsilen Amerika, Avrupa ve Orta Doğu’da uluslararası kadın konferanslarına ve zirvelerine katıldı. Doğu Konferansı adlı oluşumun üyelerinden biri oldu. Yeni Şafak ve Milat gazetelerinde köşe yazarlığı yaptı. Hâlen edebî faaliyetlerini sürdüren yazar, aynı zamanda Karar gazetesinde köşe yazılarına devam etmektedir (Işık 2007: 3025-3026; Gülpınar 2013: 13-15).

Edebiyat okumalarına şiirle başlayan Ramazanoğlu, ilk yazma deneyimini ilkokul öğretmeninin kendilerine yazdırdığı şiirle yaşadı. Bu şiirlerden “Kara Tahtanın Hikâyesi” Doğan Kardeş dergisinde çıktı. Lisede tuttuğu günlük, yazma macerasını şekillendirdi. Zamanla şiiri bırakıp deneme ve öyküye yöneldi. İlk yazıları Ana gazetesinde ve Gergef dergisinde çıktı. İlk yıllarda Elif Yıldız müstearıyla yazan sanatçı, daha sonra Yıldız Ramazanoğlu imzasını kullandı. Yazar öykü, deneme ve çeşitli türlerdeki yazılarını Hasret, Genç Arkadaş, Yeryüzü İzlenim, Dergâh, Fayrap, Haksöz, Gerçek Hayat, Kırklar, Tarih ve Toplum, Kökler gibi edebiyat dergileri ile Milat, Yeni Şafak, Karar gibi gazetelerde yayımladı.

İlk öykü kitabı Derin Siyah 2002’de çıktı. Bu eseriyle Türkiye Yazarlar Birliği 2002 Hikâye Ödülünü kazandı. İkinci öykü kitabı Kırmızı 2006’da neşredildi. Bu kitabını 2008’de yayımlanan Zilha Günü takip etti. 2010’da basılan dördüncü öykü kitabı Angelika’da kadın olmanın zorlukları üzerinde durdu. Bu eser Edebiyat Sanat ve Kültür Araştırmaları Derneği’nin 2010 Hikâye Ödülünü kazandı. Yazarın diğer öykü kitapları Çiçekli Bir Boşluk 2014’te, Bu Sefer Lila Olsun Saçlarım 2016’da, Âdem'in Cevap Vermesi 2017’de yayımlandı. Öykülerinde kadın dolayımında insanlık hâllerine değinen yazar; inançları, beğenileri, zaafları ve sorunları bir arada işledi (Tosun 2015: 123).

Ramazanoğlu’nun roman türündeki eseri İkna Odası 2004’te yayımlandı. Yazar, hayatından izler taşıyan romanda, üniversite kayıt kuyruklarında ikna odalarına alınan ve kendi varoluş hakikatleri ile gelecek kaygıları arasında seçim yapmaya zorlanan üç kız öğrencinin çektiği sıkıntıları anlattı. Deneme türündeki eserlerinden İçimden Geçen Şehirler 2005’te neşredildi. Gezi yazısı türünde değerlendirilen Bağdat Fragmanı 2008’de yayımlandı ve bu kitabı ile yazar, türünde Türkiye Yazarlar Birliği 2009 Ödülünü kazandı. Aynı türdeki bir başka eseri Şehrin Gizli Öznesi 2014’te okurlarıyla buluştu. Ramazanoğlu, edebî eserleri dışında araştırma, derleme, inceleme ve makale/fıkra türünde eserler de kaleme aldı. Yazarın bu kitaplarından Bir Dünyanın Kadınları 1998’de, Osmanlı’dan Cumhuriyete Kadının Tarihi Dönüşümü 2000’de, Vahiy Sürecinde Kadın: Kadın Oradaydı 2004’te, İşgal Kadınları ile Görme Bahçesi: Türkiye’nin Ortak Vicdan Tecrübesi ise 2012’de ve Gerçek ve Büyü Arasında Sinema ise 2018’de yayımlandı.

Ramazanoğlu, edebiyat ve sanatın insanları geçici gösterilerin ötesinde belli bir özü takip ederek insanı sürüklenmek yerine değişmeyecek olan temel ilkeleri bulmaya yönlendirdiğini savundu (Gülpınar 2012: 251). Okuru, edebiyatın gündelik hayattan kaçış yanıyla değil de onu yüzleştiren ve anımsatan yanıyla karşılaştırdı. Bu anlamda öykülerinde toplumda kendine bir yer edinemeyen, dışlanan insanların yalnızlığını ve açmazlarını anlattı. Daha çok kadınlar ve onlarla ilgili meseleler üzerine yoğunlaştı. Güncel olayları, toplumsal hayatın izlerini, modernizmle hesaplaşmayı, başörtüsü sorununu, kadın haklarını, kadın erkek eşitliğini, kadının toplum içerisindeki konumunu ve kendine yer edinme çabasını öykülerinde işledi. Ramazanoğlu eserlerini zengin bir kelime varlığıyla ve samimi, duyarlı, sürükleyici bir üslupla kaleme aldı. Hikâyelerinde diyaloglara fazla yer vermeden kahramanların daha çok iç dünyalarını, ruhsal durumlarını ele aldı. Yazar, dili olabildiğince akıcı, sade ve duyarlı kullandı. Ayrıca hikâyelerinde halk söyleyişlerine ve argo sözcüklere itibar etmedi. İç konuşmalara, bilinçaltına ve çağrışımlara yaslanan öyküleriyle öne çıktı (Tosun, 2015: 123-127). Ramazanoğlu üzerinde, isimlerden ziyade okuduğu kitapların derin etkileri görüldü. Bu anlamda okuduğu kitaplardan hareketle Feridüddin Attar, Evliya Çelebi, Fyodor M. Dostoyevski, Hermann Hesse, Sezai Karakoç, Turgut Uyar, Mustafa Kutlu ve Lale Müldür gibi isimlerin tesirinde kaldığı söylenebilir (Başarslan 2013).