Madde Detay

Sinân Germiyanlı (Kütahya)’dır. Onun hakkında bilgi veren tek kaynak Mecdî’nin Hadâyıku’ş-Şakâyık’ıdır. Mecdî, “Şair Sinân” olarak anıldığını belirttiği Sinân’ın ailesi ve doğum tarihi hakkında bilgi vermemiştir. Molla Hüsrev’in talebesi olduğuna işaret ettiği şairi, “kendisini ilme adamış, vaktini ilim yolunda harcayan bir kimse” olarak tanıtmıştır (Özcan 1989: 294). Tokat’taki Sultâniye Medresesi’nin ilk müderrisi olan Sinân, Tokat’ta müderrislik yaptıktan sonra Sahn-ı Semân medreselerinden birinin müderrisliğine getirilmiştir. Vikâye şerhi Sadrü’ş-Şer’iyye’ye bir Hâşiye yazmıştır. Mecdî’nin anlattığına göre Sultan II. Murâd, Sinân ile hemşehrisi Şeyhî'den hamse yazmalarını isteyerek onları imtihan etmiş, Sinân da yazdığı Hüsrev ü Şîrîn’den bin beyti padişaha sunmuş, çok beğenen padişah şaire sınırsız bağışta bulunmuştur. Bu ganimetle memleketine giderken yolda eşkiyalar tarafından soyulmuş, çok üzüldüğü bu olayın üstünden fazla zaman geçmeden ölmüştür. Sinân’ın, Ömer bin Mezîd’in Mecmû’atü’n-Nezâ’ir’inde bulunan şiiri Edirneli Nazmî’nin Mecma’u’n-Nezâ’ir’inde de aynen mevcuttur.

Canpolat, Mustafa (hzl.) (1982). Ömer b. Mezîd, Mecmû’atü’n-Nezâ’ir. Ankara: TDK Yay.

Köksal, M. Fatih (hzl.) (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir, http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf [erişim tarihi: 20.07.2013].

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nail Tuman, Tuhfe-i Nâilî . C. I. Ankara: Bizim Büro Yay.

Özcan, Abdülkadir (hzl.) (1989). Mecdî Mehmed Efendi, Hadâiku’ş-Şakâik. C. 1. İstanbul: Çağrı Yay.

Gazel 

Esîr ü bende-fermânı yana bir şâh-ı sultânun

Gönülden olmışam yârı urup terkin ser ü cânun

Aceb budur ki başumdan belâsı seyli aşupdur

Düşüpdür içüme dün gün yanar şevki odı anun

Ne cevherdür aceb la’lün ki hîç olmaz dürer peydâ

Meger kim vâkıfı Hak’dur yana ol sırr-ı pinhânun

Benüm kasdum durur dâyim senün şol nergis-i mestün

Beni kan agladur her dem senün şol la’l-i handânun

Saçınun küfrini sevdüm elümde ihtiyârum yok

Beni ma’zûr dut zâhid eger var ise îmânun

Karâr u sabr kalmadı göñülde zülf[i] ucından

Bu müşkildür ki ben kaldum gamında bu perîşânun

Bu resm ile ki sen kurdun kemân peyveste kaşundan

Münâsib gamzen okına Sinân’un cânı kurbânun

 (Köksal, M. Fatih (hzl.) (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf [erişim tarihi: 20.07.2013]. 1505.)