Madde Detay

Asıl adı Mehmed'dir. Selanik'te doğmuştur. İlim tahsil ettikten sonra sipahi zümresine katılmıştır. Bazı kaynaklarda 1074/1663-64'te (Özcan 1989: 677; Müstakîmzâde Süleymân Sadeddîn 2000: 301), bazılarında ise 1077/1666-67'de öldüğü kayıtlıdır (Abdulkadiroğlu 1999: 229; Tuman 2001: 585; Mehmed Süreyyâ 1996: 1608). Tezkirelerde usta ve marifetli bir şair olduğu kaydedilmiştir (Çapan 2005: 360; Mehmed Süreyyâ 1996: 1608). Elimizde iki beyiti bulunan bir şiiri mevcuttur (Abdulkadiroğlu 1999: 229; Tuman 2001: 585; Çapan 2005: 360).

Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. AKM Yay.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmânî. C. 5. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 1608.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Tezkire-i Safâyî (İnceleme-Metin-İndeks). Ankara: AKM Yay.

İpekten, Haluk, M. İsen, N. Okçu, R. Toparlı (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Müstakîmzade Süleyman Sadeddin (2000). Mecelletü’n-Nisâb fi’n-Nisbi ve’l-Künâ ve’l-Elkâb. (Tıpkı Basım). Ankara: KB Yay.

Özcan. Abdülkadir (1989). Şakaik-i Nu'maniye ve Zeyilleri. C.3. İstanbul Çağrı Yay. 677.

Tuman, Mehmed Nâil (2001). Tuhfe-i Nâilî - Dîvân Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. 2. Ankara: Bizim Büro Yay. 585.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1998). “Tab’î Mehmed Ağa (Selanikli) ”. C. 8. İstanbul: Dergâh Yay. 189.
 

Şiir:

Dil-i sûzâna hayâl-i hat-ı dil-ber düşdi

Gûyiyâ micmer-i pür-âteşe ahker düşdi

Çeşm-i pür-nemde karâr eyledi ‘aks-i ruh-ı yâr

Âb-ı sâfîye meğer pertev-i hâver düşdi

(Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. AKM Yay. 229.)