Madde Detay

İstanbul’da doğan şairin asıl adı Ahmed’dir. Okçu-zâde Mîr Mehmed Nişânî Efendi’nin oğlu, Okçu-zâde Mehmed Paşa’nın da torunudur. Okçu-zâde Ahmed Vak’î sanıyla tanınmıştır. Tuhfe-i Hattâtîn’de adı Ahmed Refî olarak geçen şair, babasından hüsnühattın sülüs, nesih, talik ve tevki’ çeşitlerini meşk etmiştir (Müstakîm-zâde 1928: 82). Tuğra kalemine mülazım olarak atanmıştır. Burada eğitimine devam eden Ahmed Vak’î Efendi, eğitimini tamamladıktan sonra müderris oldu. Bir müddet Şeyhülislam Bahâyî Efendi’nin tezkireciliğini yaptı. Süleymaniye Medresesi müderrisliğine yükselmişken 1060/1650 yılında vefat etmiştir. Mezarı, Şeyh Vefa Türbesi civarında bulunmaktadır (Çapan 2005: 694; Abdulkadiroğlu 1999: 522).

Kaynaklar, Vak’î’nin herhangi bir eserinin olup olmadığı hakkında bilgi vermez.

Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). İsmail Belîğ Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. Ankara: AKM Yay.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1998). Mehmed Süreyya Sicill-i Osmânî (Yâhud Tezkîre-i Meşâhir-i Osmânî). C. 5. İstanbul: KB-Tarih Vakfı Ortak Yay.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî: Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 

Karatay, Halit (2008). Hattat Divân Şâirleri. Ankara: Akçağ Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî- Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. C.II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Müstakîm-zâde Süleymân Sa’deddin (1928). Tuhfe-i Hattâtîn. İstanbul: Devlet Matbaası.

Gazel

Serfürû eyleyemez saltanat-ı Dârâya

Pây-ı ümmîdi çeken dâmen-i istignâya

Leb-i dildârı gören sâgar-ı gülgûn üzre

İki berg-i gül-i ter kondı sanur sahbâya

Kâkül-i yâr ider hayli yukardan revân

Sâye-i zülfi düşer mihr-i cihân-ârâya

Bilmezüz mesned-i devlet nicedür ey Vak‘î

Bezm-i ‘âlem degmez bu kadar gavgâya 

(Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkîre-i Safâyî Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr. Ankara: AKM Yay. 694)