Madde Detay

ramazan Yavuzarslan, 1 Ocak 1955'te Samsun Merkez Erikli köyünde doğdu. İlkokulu aynı köyde okuyan âşık, Akpınar İlköğretmen Okulunda başladığı orta öğretimini Akçadağ İlköğretmen Okulunda tamamladı. Mardin, Giresun, Gümüşhane ve Samsun'daki çeşitli okullarda ilkokul öğretmeni olarak çalıştı. Samsun Kocatepe İlköğretim Okulu'ndan 2002 yılında emekli oldu. Âşık tarzı şiire 39 yaşından sonra başlayan Ramazan Yavuzarslan, tanıştığı âşıkların tavsiyeleri doğrultusunda kendini yetiştirdi. Samsun'da Âşık Kemalî Bülbül tarafından kurulan HOTEYDER (Halk Ozanlarını Tanıtma ve Eserlerini Yaşatma Derneği)'in kurucu üyelerindendir. Samsun Yazarlar Derneği üyesidir. Şiirleri çeşitli gazete ve dergilerde yayımlanmıştır. Türkiye'nin farklı yörelerinde düzenlenen âşık şenliklerine, Samsun'daki önemli kutlama ve anma programlarına sazı ve sözüyle katkıda bulunmaktadır. Evli olup ikisi kız ikisi erkek dört çocuğu olan Âşık Yavuz halihazırda Samsun'da ikamet etmektedir (Yavuzarslan 2008).

Müziğe ilgisi mandolin ve kemanla başlayan Âşık Yavuz, on dört yaşında sazla tanışır ve bir daha elinden bırakmaz. İlk şiir denemeleri, otuz dört yaşlarında iken kendi köyü olan Erikli’de öğretmenlik yaptığı yıllara rastlar. Erzurumlu Âşık Yaşar Bayramî’nin kendisine verdiği “Yavuz” mahlasını tercih eden Ramazan Yavuzarslan; bu mahlası, önüne Âşık, Kul, Âşık Kul sıfatlarını getirerek de kullanmaktadır. Mahlas kullanmadığı şiirleri de bulunmaktadır. Samsunlu Âşık Kemalî Bülbül, Âşık Erdemli, Âşık Sancak’ın yanı sıra Erzurumlu Âşık Meydanî, Sivaslı Âşık Sefil Selimî, Kayserili Âşık Meydanî gibi âşıklardan da etkilenmiştir. İrticalen şiirler söyleme yeteneği olan Âşık Yavuz, hem Samsun’da hem Türkiye sathında düzenlenen âşık fasıllarında ve davet edildiği diğer programlardaki karşılaşmalarda atışma ve deyişme tarzı şiirler söylemiştir. Âşıklık geleneğinin muamma ve lebdeğmez dışındaki bütün tür ve şekillerine örnek şiirleri bulunan Âşık Yavuz; dörtlük nazım birimini ve hece vezninin 8, 11, 14, 15’li kalıplarını kullanmıştır. “Bizdedir”, “Dedi Bana” vd. bazı şiirleri uzunluğu itibariyle destan sayılabilir. Serbest veya aruz vezniyle şiir kaleme almamıştır. Beşerî ve ilahî yönüyle “aşk” başta olmak üzere vatan, millet, bayrak, din, insan sevgisi, millî değerler, gurbet, hasret, ayrılık ve şikayet, şiirlerinin başlıca temalarıdır. “19 Mayıs, Samsun, Artık Dinsin, Bir Değil miyiz, Kerkük, Kıbrıs, Nevruz” başlıklı şiirlerinde millî mesele ve değerleri çeşitli yönleriyle işlemekte başarılıdır. “Türkülerimiz” şiirinde “türkü”nün “ortak lisan” oluşuna dikkat çeken Yavuz; onları ayrıca “dertlere derman, sırlara mekan, sevdayı ilan, barışa nişan, düşenlere can, aşkın gizemi, hasret matemi, mutluluk demi” olarak görür. Rüyasında aşk “bade”si içtiğini “Bismillah İle” şiirinde ayrıntılı olarak anlatan Âşık Yavuz’un; “Elime bir gümüş kadeh verildi/ İç dediler içtim Bismillah ile”, “İçtikçe kavradım aşkın özünü/ Gördüm nur içinde dostun yüzünü” (Yavuzarslan 2008: 22) ve “Rüyasında içtiği aşk meyinin üstüne” (Yavuzarslan 2008: 73) mısraları “badeli âşık” oluşunun delilidir. Müziğe mandolin ve kemanla başlayan Âşık Yavuz sazda karar kılmıştır. “Bana Gül Diyorsun”, "Bismillah İle", "Eyvah Bana", "Haydi Bahar Yeli", "İlk Göz Ağrım", "Yaz Gönder Ceylan” başlıklı bir kısmı dinî-tasavvufî, çoğu beşerî aşk konulu koşmalarını kendisi bestelemiştir. Bu türkülerine internet ortamından erişmek mümkündür. Âşık Yavuz (Ramazan Yavuzarslan) şiirlerini "Yine mi Ayrılık Var" adlı şiir kitabında bir araya getirmiştir. Âşık Yavuz’un kitabına aldığı ve yayımlanmayan diğer şiirleri üzerine Gülhanım Saha Arslan tarafından “Samsun’da Âşıklık Geleneği ve Âşık Yavuz’un Hayatı, Sanatı, Şiirleri” başlıklı bir akademik çalışma yapılmıştır.