Madde Detay

Asıl adı Süleyman olan âşık, şiirlerinde Zeycânî mahlasını kullanmıştır. Ahsen Turan XIX. Yüzyılda Ankaralı Âşıklar ve Ayaşlı Ahmet Fahri adlı doktora tezinde Bedri Noyan’ın özel arşivinde bulunan ve 19. yüzyılda kaleme alınan Ayaşlı Abdi Efendi’ye ait cönkte adının geçtiğini belirtmiştir. Ayrıca Ayaşlı Abdi Efendi cönkünün önemli bir özelliği olarak, cönkte şiiri olan şairlerin şiirlerini kendi el yazıları ile yazdıklarını ve cönkün iç kapağında kalınca bir kamış kalemle Zeycânî'nin yazısı bulunduğunu, cönkte bulunan muhtelif şiirlerin altında da H. 1242/ M. 1825 tarihinin yazılı olduğunu ifade etmiştir. Turan, Ayaş halkı tarafından Ayaşlı olmasının haricinde hiçbir bilgi verilmeyen Zeycânî'nin Ayaşlı Abdi Efendi'ye ait cönkte yirmi şiirinin bulunduğunu bildirmiştir (Turan 1995: 171). 

Zeycânî şiirlerinde sevgiliye hasret, sitem ve gurbet gibi konuları işlemiştir. Şiirlerinde Arapça ve Farsça söyleyişlere yer veren Zeycânî'nin döneminde belli bir eğitimden geçtiği anlaşılmaktadır. 

Turan, Ahsen (1995). XIX. Yüzyılda Ankaralı Âşıklar ve Ayaşlı Ahmet Fahri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Bir Çeşm-i Ahûya Rastgeldim Bugün

Bir çeşm-i ahuya rasgeldim bu gün 

Ref etmiş nikabım ol mürg-i Hümâ 

Görünce rûyunu olmuşam Mecnûn 

Dökülmüş gerdanına züfü zer suma 

Sad hezâr şükrettin hüsnün görünce 

Bir yanağı elmas berk-i verd gonca 

Yasemen kaddiyle reftar edince 

Na'le-i ahımla sarsıldı sema 

Misk-i anber zülfü bir sim-i beden 

Femın hakka sedef dişlerin dürden 

Efendim hüsnünü görüp seyreden 

İstemez dünyada bir gül-i zibâ 

Seydânı limonum ey dil-pesendim 

Cemâli mir'atım zülfü kemendim 

Zeycânî karşısmda kuldur efendim 

Çak idüp aklını eyleme yağma

Turan, Ahsen (1995). XIX. Yüzyılda Ankaralı Âşıklar ve Ayaşlı Ahmet Fahri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.  171-178.

Gazel

Bu muhabbet meydan içre açılmış gülzâr menem 

Gah olur kemter gedâyım gâh olur hünkâr menem 

Hem tabibim hazıkım hem Dürr ü meknûn söyleyen 

Güzel mevzun ile yahşi türküler söyler menem 

Hem hatibim vâızam hem va'zeden tefsir ile 

Vardır istihracım onca imlâmız tahrîr ile 

Yahşi ta'rifat bilürem okuyanı takrir ile 

Hem muarrif hem müezzin hoş musâhib yâr menem 

Zevkıyem hem şevkıyem hem nuşiyem hem iyşiyem 

Hem imâret sahtesiyem tekkenin dervişiyem 

Hem tanykım hem vecihem hayli râ'nâ kişiyem 

Cild-i ra'na okununca düşmanım tığlar menem 

Birgün olur bu Zeycânî terk-i cân etsem gerek 

tim ile göğe çıkıp andan yere insem gerek 

Gerçi bilmem Arabi Farisî öğrensem gerek 

Türkçe lisan söylenince su gibi çağlar menem

(Turan 1995: 171-178)