AZİZÎ, Şeyh Abdülaziz Azizî Dede

(d. ?/? - ö. 1140/1728)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Doğum tarihi ve yeri bilinmemektedir. Asıl adı Abdülaziz’dir. Şeyh Abdülaziz Dede olarak tanındı. Bektaşî tarikatına mensupken Gelibolu Mevlevî Dergâhı şeyhi Kadri Dede’ye intisap ederek Mevlevî oldu. Bir süre çeşitli beldelerde dolaştı. Sonra Rumeli’ndeki Vodina Mevlevîhane’si şeyhi oldu. 1140 yılı sonlarında (1728) Vodina’da vefat etti. Mezarı buradadır. Şair hakkındaki bilgilerin bir kısmı, bazı kaynaklarda (Çetin 2002: 109; Kurnaz vd. 2001: 683) Aziz mahlası ile şiirleri bulunan Bağdatlı Abdülaziz Efendi ile birlikte verilmiştir.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Esrar Dede (Genç 2000: 358), şiirlerinin abdalâne ve sözlerinin âşıkâne olduğunu belirtip bir gazelini örnek olarak vermiştir. 

Kaynakça

Çetin, İsmet (2002). “Azizî”. Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 1. Ankara: AKM Yay. 109. 

Çifçi, Ömer (hzl.) (yty). Fatîn Davud Hâtimetü’l- Eş‘âr (Fatîn Tezkiresi). http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10736,metinpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 28.10.2014]. 310-311.

Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede, Tezkire-i Şu‘arâ-yı Mevleviyye (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay. 357-358.

Hafızoğlu, Tahir (hzl.) (2010). Ali Enver Bey Mevlevî Şâirler (Sema’hâne-i Edeb). İstanbul: İnsan Yay. 221.

İpekten, Halûk, M. İsen, R. Toparlı, N. Okçu, T. Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 61.

Kurnaz, Cemâl, M. Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî, Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. II. Ankara: Bizim Büro Yay. 683-684.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1977). “Azizî Dede”. C. 1.İstanbul: Dergâh Yay. 268. 

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: PROF. DR. BEYHAN KESİK
Yayın Tarihi: 03.11.2014
Güncelleme Tarihi: 22.11.2020

Eserlerinden Örnekler

Gazel

Âşıkun kadrini bilmez dil-rübâlardan meded

Kulları hâlini anmaz pâdişâlardan meded

Her biri mihr-i cihân-ârâ gibi hercâyidür

Zerre-i nâçîze bakmaz meh-likâlardan meded

Aşk nâzıyla görün şem‘-i cihânı yakdılar

Bu uransuz şîve-i cevr ü cefâlardan meded

Her yedeksüz ol kaşı yayı çeker pehlûsına

Ok gibi ammâ kaçarlar mübtelâlardan meded

Ey Azîzî hecr ile ölmekden özge çâre yok

Derd-i aşka hergiz umma bî-vefâlardan meded

(Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede Tezkire-i Şu‘arâ-yı Mevleviyye (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay. 357-358.)