Madde Detay

İstanbul-Fener'de doğdu. 1986 yılından bu yana özel bir şirketin satış bölümünde çalışmaktadır. İstanbul’da yaşayan Erkan Kara, yazı çalışmalarını burada sürdürmektedir.

2000'li yıllarda yazı hayatına şiirle başlayan Erkan Kara'nın kaleminden dökülenler; Akatalpa, Bireylikler, Denizsuyukasesi, Edebiyat Ortamı, Eliz Edebiyat, Hayal, Kuzey Yıldızı, Mor Taka, Mühür, Patika, Şiiri Özlüyorum, Yedi İklim ve Zalifre Yazıları gibi dergilerde yayımlanmıştır. Kara'nın şiirleri, tasavvuf geleneğinden izler taşır ve okuru derinlikli okumalara davet eder. Bu durum onun ilk şiir kitabı Hüzzam Peyke (2006)'den itibaren baş görsterir. Fırat, şairi ve şiir kitabını şöyle değerlendirmiştir: "Kara’nın şiir dili itinayla seçilmiş ki öyle olması da gerekir, kimi zaman da anlamı zorlayan sözcüklerden, imgeselliğe fazlasıyla yaslanan bir özellik taşır gibidir. Daha ilk şiirde başlayan sözcüklerdeki harf oyunları okurun; kimilerine göre dikkatini dağıtır gibi de olsa Kara, bu oyunu kurallarına göre oynayan bir eda portresi çizer. (...) İlk şiirinden alt perdeden kabaran ses ile başlayan duyuş, kitabın sonuna kadar âdeta bir yan flüt dinletisi eşliğinde devam eder... Şiirlerde dikkat çeken bir özellik de şüphesiz şairin geçmişin koridorlarında amansız ve bir o kadar da soluksuz yolculuğudur." (Fırat 2006). Şair, Hüzzam Peyke'de yoğunlaştığı çocukluk dönemini Nar Meseli (2008)'nde kendi avlusunun dışına çıkarır ve hayata karıştırır. Kılıç, Nar Meseli'ni "Hayat-gemi-deniz ilişkisi ikinci kitapta toprağa yaslıyor biraz daha kendini. Ekmeğin geldiği; bedenin göçtüğü toprak, ağırlığını buluyor dizede “Ana”lığını. Buradan “deniz”in şiir dışı edildiği düşünülmesin. Deniz, “an”ların yakalanması noktasında bir gözlem kulesi şair için. Hayatın renk değiştirdiği anların avcısı oluyor avludan çıkınca denizin ortasında. Nar Meseli’nde avludan çıkış, şiirin temel sorunsalına dönüşüyor. Deniz aslında çoğu zaman manevi bir kimlik kazanıyor Erkan Kara şiirinde. Kendi avlusunu benliğini bir deniz olarak görüyor şair. Çocukluğundan başlayarak bu denizde doğru kıyıyı arıyor şair. Doğru kıyı, doğru insan olma noktası şair için. Kimi kıyılar karanlık geliyor avlusunun kuytuları gibi. Bu gel-gitlerin ortasında da durup “an”ı yakalıyor şair. (Kılıç 2017) cümleleriyle değerlendirmiştir. Kara, Zaman Kesikleri (2011)'nde ise insan, zaman, aşk, yalnızlık, çocukluk gibi temalara yönelmiştir. Son şiir kitabı Bir Aşkın Şiiri (2016)'nde ilk üç kitaba göre kelime boyutunda yaşanan bir sadeleşme eğilimi hissedilmektedir. Kitapta Bir Aşkın Şiiri adlı uzun şiir boyunca şairin aşkı anlatış tarzı sık sık tasavvuf felsefesiyle keşişimler gösterir. Türk, onun şiirini şu cümlelerle değerlendirir: "Şairin şiirinin oturmuş bir kalıbı var, dünyayı ve kelimeleri bu kabın içinde yoğurup başka herhangi bir biçim değişikliğine gitmemesi, onu sıkıcı şiirler yazma yerine derin bir dünyaya doğru götürmüş. Az mırıltılı, çokça da müziğe yatkın olarak şair muhatabına derinlerden veya ötelerden sesleniyor. Nesnel bir bakış açısının hiç işlenmeden neredeyse doğrudan doğruya şiire boca edildiği günümüzün şiir anlayışı içerisinde kendi özerk, kurtarılmış bölgesinden bize ilahilere benzer bir edayla sesleniyor Erkan Kara. Necip Fazıl'dan da bazı metafizik akıntılar karışıyor bu sese." (Türk 2016).