Madde Detay

Kütahya’da doğdu. Asıl adı Abdurrahim olup, şair Mahvî Ahmed Çelebi’nin küçük kardeşidir. Rıza, Mahvî'nin  Fârig'in ağabeyi olduğu vurgular. Gençliğinde İstanbul’a gelip şair Şehdî/Şehrî (bazı kaynaklarda Şehrî, meselâ  (Mehmed Süreyya (1308-15/ 1890-97: IV/4)  tarafından yetiştirildi. (Özcan : I/684; Çapan 2005: 450). Kaynaklar 1079/1668-69 yılında vefat ettiğini söyler. Bu bilgi, 1050/1640-41 yılında tamamlanmış olan Rıza Tezkiresi hariç, bütün kaynaklarda mevcuttur. (Zavotçu 2009: 96). Dr. İrfan Aypay, Kütahyalı Mahvî'yi ayrıntılı olarak tanıttığı yazısında Fâriğ'in hayatına da değinmiştir. (Aypay 2000: 228)

Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.). (1999). İsmail Belîğ, Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eş'âr. Ankara: AKM Yay.

Aypay, İrfan (2000). “Mahvi, Hayatı, Eserleri, Edebî Kişiliği ve Divançesi”. 4-5 Haziran 1998 Kütahyalı Şairler Sempozyumu I. Kütahya. 226-253.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî: Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay.

İnce, Adnan (hzl.). (2005). Sâlim Efendi, Tezkiretü’ş-Şuarâ. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, M. İsen, R.Toparlı, N. Okçu ve T. Karabey (1998). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman,Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay. 748/3155.

Müstakimzade Süleyman Sadeddin (2000). Mecelletü’n-Nisâb fi’n-Nisbi ve’l-Künâ ve’l-Elkâb. (Tıpkı Basım). Ankara: KB Yay.

Mehmed Süreyyâ (1308-15/ 1890-97). Sicill-i Osmânî. C.IV. İstanbul: Matbaa-i Âmire.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay.

Zavotçu, Gencay (hzl.)(2009). Rıza Tezkiresi (İnceleme-Metin). İstanbul: Sahhaflar Kitap Sarayı.

Mahşerde cevrine felegün bir nişânedür

Dest-i cefâda çâk-i girîbân ehl-i derd

(Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî: Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay. 215.)

Lutf-ı nigâh-ı gamzesi agyâradur velî

Dâyim nişân-ı nâvek-i müjgân olan bizüz

Pür-sûhte itdük dili bir şem-i cemâle

Fârig idelüm n'olsa gerek ülfet-i âteş 

(Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.). (1999). İsmail Belîğ, Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eş'âr. Ankara: AKM Yay. 303.)

Mübeddel eylemişdür nâme-âver reşkden yohsa

O şâh-ı hüsn dîvânında yazılmaz galat kâgaz

***

Dilüm ol bâgbândur sînesin gülzâr-ı derd itmiş

Hemîşe dâg-ı gam-perverde eyler gayri fen bilmez

Bu iki beyit na’tiyyesindendir.

Nazm

Nice ta’bîr idem gam-ı dili

Sûz-ı gam şöyle itdi kim meselâ

Sanki hâkister-i şerer-âlûd

Dâglar cism-i zâraser-tâ-pâ

(Zavotçu, Gencay (hzl.)(2009). Rıza Tezkiresi (İnceleme-Metin). İstanbul: Sahhaflar Kitap Sarayı.96.)