Madde Detay

Diyarbakır’da doğdu. Doğum tarihi bilinmemektedir. Fârık Efendi olarak tanındı. 1200 yılı sonlarında (1786) vefat etti.

Ali Emirî Efendi (Güner ve Güner 2003: 44), nüktedan ve zarif bir şair olduğunu belirtip bir gazelinden iki beyti örnek olarak vermiştir. 

Güner, Galip ve  M. Güner (hzl.) (2003). Ali Emîrî Efendi Esâmî-i Şu‘arâ-yı Âmid. Ankara: Anıl Matbaa ve Ciltevi Yay. 44.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 747.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1979). “Fârık”. C. 3. İstanbul: Dergâh Yay. 158.

Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi (2004). C. 4. Ankara: AKM Yay. 20.

Rûhların güldür disem affeyle gel ey gonce-fem

Bu sözüm gark-ı kelâm-ı infi‘âl eyler beni

Ol şeh-i hûbâna etdikçe niyâz-ı merhamet

Leşker-i bî-dâda Fârık pây-mâl eyler beni

(Güner, Galip ve  M. Güner (hzl.) (2003). Ali Emîrî Efendi Esâmî-i Şu‘arâ-yı Âmid. Ankara: Anıl Matbaa ve Ciltevi Yay. 44.)