Madde Detay

Asıl adı Eyüp Sabır olan âşık, 1944 yılında Sivas Şarkışla’nın Kalecik köyünde dünyaya gelmiştir. Babasının adı Ahmet Turan, annesinin adı ise Huri'dir. Sabır, üç yaşındayken babasını kaybetmiştir. Köylerinde ilkokulun geç yapılması sebebiyle ilkokula on bir yaşında başlayabilmiştir. Öğretmeninin, Eyüp Sabır'ın okuma azmini görünce onu üçüncü sınıftan beşinci sınıfa atlattığı belirtilir. İlkokuldan mezun olduktan sonra ağabeyi Turan’ın karışı çıkmasına rağmen gizlice Sivas’a gelip Demir Ortaokuluna kaydını yaptırmış; geçimini sağlamak için de hafta sonları inşaatlarda çalışarak bu sürecin sonunda ortaokuldan mezun olmuştur. Bir sonraki aşamada 4 Eylül Lisesine kaydolmuş ancak o yıl sarılık hastalığına yakalandığı için derslere devam edememiştir. Tahsilini tamamlayamamış olmakla birlikte dört yıl boyunca Sivas'ın İmranlı ilçesinde vekil öğretmenlik yapmıştır. Vatani görevini Van’da yapan Sabır, terhis olduktan sonra Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryollarında işe başlamış ve burada çalışırken Akşam Ticaret Lisesinde okumuştur. 1966-1970 yıllarında İmranlı’nın Kuzköy ve Ortaköy köylerinde vekil öğretmenlik yapmıştır. Çalıştığı iş yerinde başteknisyenliğe kadar yükselen Eyüp Sabır, Emine Hanım ile evlenmiş ve bu evlilikten dördü kız, biri erkek olmak üzere toplam beş çocuğu olmuştur. Doğan Kaya, 2009'da yayımladığı çalışmasında, emekli olan âşığın hâlen Sivas’ta yaşadığını ifade eder (Kaya 2009: 477). 

Eyüp Sabır'ın şiire yönelmesinde yetim büyümesinin ve çektiği sıkıntıların payının büyük olduğu ifade edilir. Kaza, ölüm, doğal afetler ve mistik düşünceler şiir yazması için sebep teşkil etmiştir. Şairin sazı, irticali ve ustası yoktur. Gençliğinde Ruhsatî’nin ve Âşık Veysel’in şiirlerinin yanı sıra Köroğlu ve Kerem ile Aslı gibi hikâyeleri okuduğu belirtilir. Şiir tekniği başarılıdır. İlk şiirlerinde Kul Eyüp mahlasını kullanan âşığın daha sonra ise Gülsunar mahlasını kullanmaya başladığı ifade edilir. Gülsunar, şiirlerinin bir kısmını Sivas Kır Çiçekleri adlı kitapta toplamıştır (Kaya 2009: 477). Doğan Kaya'nın Sivas Halk Şairleri adlı eserinde verilen dört şiirinden hareketle şairin oldukça sade bir dili benimsediği ve 11'li hece ölçüsünü kullandığı söylenebilir. Ayrıca nazım birimi olarak dörtlük kullanan şairin eserlerinde zengin kafiyeye görece daha fazla yer verdiği ifade edilebilir. Gülsunar, şiirlerinde fâni dünya hayatını, doğup büyüdüğü toprakları işlemiş; ayrıca kanaatkâr olma ve hak gözetmeyle ilgili öğütlerde bulunmuştur.