Madde Detay

Hayatı hakkında bilgi olmayan Kul Yetim’in varlığı, Şükrü Elçin’in “Viyana Mecmuası ve 14-16. Asırlarda Yaşamış Halk Şairleri” adlı çalışmasında, Kul Yetim mahlaslı bir şiirden bilinmektedir (1997: 76). Viyana Millî Kütüphanesi yazmaları arasında (A. f. 437) numarada kayıtlı, nesihle kaleme alınmış H. 997/M. 1588 tarihli mecmuada, Türk halk şiiri tarihi bakımından büyük bir değer taşımaktadır. Çoğunlukla bugüne kadar adlarını bilinmeyen 16. asır halk şairlerinin şiirlerini ihtiva eden bu mecmua birçoğunun Bektaşi ve bazılarının Rumelili olduğu anlaşılan bu şairlerin bugüne kadar yapılmış yayımlardaki eksik ve yanlışları da dikkate alarak bütün metinlerini Elçin, tarihle perçinlemek düşüncesi ile aynen vermektedir (1997: 76). 

Elçin, Şükrü (1997). Halk Edebiyatı Araştırmaları I. Ankara: Akçağ Yay.

Gazel-i Sultan

Bilürüm dirsin bil imdi

Bilim içinde bilüm nedür

Bere ben kamil oldum dirsin

Kamilligün yolı nedür

Kimi sağdur kimi hasta

Kimi şakird kimi usta

Ulu kiçidür ne ensne

Yol içinde ulu nedir

Can talabışır uçmağa

Kevser suyundan içmeğe

Cennet kilidin açmağa

Miftahının adı nedür

Aşıkların sıray(saray)itmiş

Yeri gögi sayvan tutmış

Altı bin altı yüz altmış

Altı elifin dalı nedir

Ben Sultan’ım namus deyen

Aşkın elden komış deyen

Bete bize susamış deyen

İçdüğümüz dolu nedür

Pîrlerden inün Hû deruz

Yalan dünyayı niderüz

Ölürüz hasret giderüz

Göstergıl şol didârî bana

Muhammed Ali’dür server

Aşkına virir yalvar (not)

Her kişinin muradın ver

Efendüm sevdügüm bana

Kul Yetim ağlar yerinür

Aşk hayalile sürünür

Cennet-i Rıvan görünür

Şol güzelin kaddi bana

Elçin, Şükrü (1997). Halk Edebiyatı Araştırmaları I. Ankara: Akçağ Yay. 77.