Madde Detay

Asıl adı Müslim Kumru olan âşık, 1938 yılında Erzincan Merkez'e bağlı Günbağı köyünde doğmuştur. 14 yaşında babasını kaybeden Kumru, geçim sıkıntısından dolayı düzenli bir öğrenim göremese de okuyup araştırarak kendini yetiştirmiştir. Genç yaşında sık sık ilim meclislerine gitmiş, Günbağı köyünde bulunan Ağu İçenler Ocağının cemlerine katılarak Alevi Tasavvufunu yoğun şekilde yaşamış, manevi yönden kendini yetiştirmiştir. Alevilik geleneğinde önemli bir yeri olan cemde ibadet etme yetkisi kazanmıştır. 1959 yılında askere giden Kumru, orada sıhhiye çavuşu olmuştur. 1961’de terhis olmuş; kendi köyünde ve komşu köylerde karşılıksız sağlık hizmeti vererek insanların saygı ve sevgisini kazanmıştır. 1965 yılında evlenmiş fakat evliliğinin üzerinden altı ay geçmeden hastalanmış ve bundan dolayı eşinden ayrılmak zorunda kalmıştır. Bu ayrılık onu derinden yaralamıştır. Zaman zaman geçirdiği baygınlık nöbetleri bu dönemde başlamıştır. Bir daha evlenmeyen âşık, tarlasında ve bahçesinde çalışarak geçimini sağlamaya çalışmıştıır. Bayramlarda, belirli günlerde radyo ve televizyonlarda saz çalıp şiirlerini okuyarak programlar yapmıştır. Köyüne bir kültür evi kurmak isteyen âşık, üç yılda hedefine ulaşmış ancak sağlık sorunlarından dolayı faaliyete geçirememiştir. Müslim Kumru, geçirdiği kalp krizi sonucu 25 Şubat 2009’da vefat etmiştir (Demir 2011: 3-5).

Okuma yazmaya küçük yaştan itibaren ilgi duyan, ilim meclislerine ve cem ayinlerine katılan Müslim Kumru; Yunus Emre, Kaygusuz Abdal, Şah Hatayî, Seyyit Nesimî, Kul Himmet, Pir Sultan Abdal ve Âşık Veysel gibi halk şairlerinin eserlerini okumuş ve onlardan etkilenmiştir. Severek evlendiği eşinden hastalık nedeniyle ayrılışı, onu âşıklığa hazırlayan sebeplerin başında gelmiştir. Âşıklığı, gördüğü bir rüya sonucunda kazanmıştır. Sıkıntılı bir günün gecesinde; rüyasında bir ovada gezinip faydalı bir şey ararken Hz. Muhammed’i görmüştür. Hz. Muhammed ona, “aradığın şey sende gizlidir” demiştir. O rüyadan sonra âşık tasavvufi ve felsefi şiirler yazıp söylemeye başlamıştır. Kendi şiirlerinin yanında usta malı deyişler de söylemiş, zakirlik yapmıştır. Şiirlerini koşma nazım şekliyle ve hece ölçüsüyle yazmıştır. Kullandığı “Seyranî” mahlasını eşinden ayrıldıktan sonra aniden gelen bir ilhamla söylediği “ilham geldi bir seyran âlem” dizesindeki “seyran” kelimesinden hareketle almıştır. Şiirlerinin diğer “Seyranî”lerin şiirleriyle karışmaması için de ismiyle birlikte “Seyran” ve “Seyranî” olarak tavsif eder. Şiirlerinde en çok “Müslim Seyranî”, “Müslim Seyran” mahlaslarını kullanan şair, bazı şiirlerinde de “Seyranî Kumru”, “Müslimî” , “Seyranî” , “Müslim Kumru Seyranî” mahlaslarını kullanmıştır (Altınova 2000: 2-3). Şiirlerinde hem toplumsal hem de bireysel konulara yer vermiştir. Aşk, yiğitlik, özlem, ölüm, ayrılık, din, doğa, zamandan yakınma, vatan, milletle ilgili konuların yanı sıra Allah, Hz. Muhammed, Hz. Ali, ehlibeyt, Atatürk, Yunus Emre ve Hacı-Bektaşi Veli'ye ilişkin konuları da işlemiştir (Kara 2008: 46-47).