Madde Detay

Asıl adı Nasûh'tur. Babasının isminden dolayı Nasûh Ağa-zâde Hüseyin olarak tanındı. Yeniçeri olan babası Nasuh Ağa'nın 1093/1682'de vefatının ardından medrese eğitimini Dersiâm Benli Efendi'den alarak 1098/16887'de mülazım oldu. Ramazan 1104/ Mayıs-Haziran 1693'te Hâcegi Medresesi'ne hariç olup Muharrem 1106 (Şevvali'nde)/ Ağustos-Eylül 1694'te yerinde hareket rütbesi elde etti. Rebiülahir 1108/ Ekim-Kasım 1696'da Neccariye Medresesi'ne atandı. Şaban 1109/Şubat-Mart 1698 veya Recep 1110/ Ocak-Şubat 1699'da dahil rütbesi elde ederek Bâzerganbâşı Medresesi'ne geldi (Özcan 1989: 155). Recep 1111/ Aralık-Ocak 1699-1700'de İstanbul'da vefat etti (İnce 2005: 667). Kızlar Ağası Camii yakınlarında Çavuş Mescidi haziresinde medfundur (Kurnaz 2001:1062 ).

İsmail Beliğ, Nasûhî'nin Dîvân sahibi olduğunu bildirmektedir.

Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). İsmail Belîğ Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. Ankara: AKM Yay.

İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretü’ş-Şu‘arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1998). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.II. Ankara: Bizim Büro Yay. 

Mehmed Süreyya (1311). Sicill-i Osmânî Yâhud Tezkire-i Meşâhir-i Osmâniyye. C. 4. İstanbul: Matbaa-i Âmire.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri “Vakâyiü’l-Fuzalâ”. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 155.

'Âlemde ser-sahîfe-i ruhsâr-ı dilbere

Ebrû-yı dil-güşâ ne müferreh keşîdedir

Va'd-i visâline dil ider gâyet i'tikâd

La'l-i halâvet-âveri gûyâ akîdedir

Râm eylemek Nasûhî ne kâbil o ser-keşe

Dâim harîm-i bezm-i vefâdan keşîdedir

(Kurnaz, Cemal-Mustafa Tatcı (hzl.). (2001). Tuhfe-i Nâilî, Mehmet Nail Tuman. Ankara: Bizim Büro Yay. 1062.)