Madde Detay

Taşkent’in Beşağaç bölgesinde yaşayan bir işçi ailede dünyaya geldi. Annesi Selamet Hanım dokuma fabrikasında, abası Feyzullah Bey ise Taşkent Tramvayında çalışırdı. Feyzullah Bey, siyasî, edebî ve sanat hayatına önem verirdi. Feyzi, çocukluk yıllarında hem okudu hem de işçi olarak çalıştı. Ortaokulu bitirdikten sonra elektrik ve makina mühendisliği bölümünü okudu. Sonra Turan gazetesi başta olmak üzere, Lenin Kıvılcımı, Genç Leninci, Kızıl Özbekistan, Özbekistan Medeniyeti, Şark Yıldızı gibi gazetelerde çalıştı. Rahmet Feyzi, Özbekistan’da Hizmet Veren Sanat Erbabı, Halk Yazarı, Polonya’da Hizmet Eden Medeniyet Erbabı fahri ünvanlarıyla tanınır. Yazar, 1988 yılında Taşkent’te vefat etti. Cenazesi Şeyh Ziynettinbaba mezarlığına defnedildi (Kayumov-Salihov 1985: 61-65)

Rahmet Feyzi, deneme, hikâye ve roman türlerinde eserler kaleme almıştır. İkinci dünya savaşından sonra kalemi daha da güçlenen yazar, Düğün Kargaşası (1951), Mirzaçöl’ü kazanan gençlere atfedilen Çöle Bahar Geldi (1951), Hikâyeler (1954), Şah-ı Perde (1958) gibi uzun hikâye ve denemelerini yayınladı. Benim Babam, Cep, Nefise gibi hikâyelerini çocuklarda milli ruh uyandırmak için yazmıştır.

Rahmet Feyzi, 1969 yılında kaleme aldığı Hazreti İnsan romanında, demirci Mehkem Ata ile Mihrinisa Abla hayatı vasıtasyla sıradan insanların yaptığı kahramanlıkları gözler önüne sermeyi başardı. Feyzi, 1962-1965 yıllar arasında Özbekfilm sinema stüdyosunda çalışmaya başladı. Sen Yetim Değilsin (1962), Yar- Yar adlı iki film senaryosu yazdı. Bu film senaryoları Özbek milli sinema tarihi açısından büyük öneme sahip oldu. Özellikle “Sen Yetim Değilsin” adlı senaryosu yurt dışındaki sinemalarda da gösterime girdi. Büyük ilgi gördü (Mirvaliyev 1993: 97-98)

Rahmet Feyzi’nin eserleri genel olarak değerlendirildiğinde iki tema ön plana çıkmaktadır. Bunlardan ilki işçi sınıfının durumu, ikincisi ise pamuk üretimi yapan köy halkının hayatıdır (Kayumov-Salihov 1985: 65).