Madde Detay

İstanbul’da doğdu. Asıl adı Mehmed’dir. Defterdar vekili Cânibî lâkaplı Ahmed Efendi’nin oğlu olduğundan Defterdar-zâde Mehmed Feyzî Efendi olarak tanındı. Medrese öğrenimi gördü. 1099/1687-88 yılında Şeyhülislam Debbağ-zâde Mehmed Efendi’den mülâzım oldu. Müderrisliğe başladı. Kırk akçelik medreseden mazul iken Cemâziyelevvel 1106/ Aralık 1694’te Ahmed Yorganî Medresesi'ne müderris olarak atandı. Safer 1112/Ağustos 1700’de Çivi-zâde Dârülhadisi’nde görevlendirildi. Daha sonra Rebiyülevvel 1116/Temmuz 1704’te Kadı Mahmûd Medresesi, Cemâziyelevvel 1118/Eylül 1706’da Hasan Efendi Medresesi, Safer 1120/ Mayıs 1708’de Sekbân Ali Medresesi, Cemaziyelâhır 1122/Temmuz 1710’da Sahn-ı Seman medreselerinden birinde müderrisliğe devam etti. Safer 1123/ Nisan 1711’de Kürkçübaşı Medresesi, Şevval 1124/ Kasım 1712’de Murad Paşa-yı Atik Medresesi, daha sonra Ayşe Sultan Medresesi, Cemaziyelâhır 1129/Mayıs 1717’de Mahmûd Paşa Medresesi, Rebiyülâhır 1131/Mart 1719’da Ayasofya-i Kebir Medresesi, Zilhicce 1131/Kasım 1719’da Süleymaniye medreselerinden birine müderris atandı. Zilkade 1133/Eylül 1721’de İzmir kadısı oldu. Recep 1135/Nisan-Mayıs 1723 azledildi. Rebiyülevvel 1137/Kasım 1724’te Honaz kadılığı arpalığı ve Cemaziyelevvel 1138/Ocak-Şubat 1726’da Hotaliç kadılığı arpalığı verildi. Bu görevde iken 14 Rebiyülevvel 1142/7 Ekim 1729’da vefat etti.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Şeyhî Mehmed Efendi (Özcan 1989: 663)’ye göre bilgili, güzel huylu, hoş sohbet, temiz yaradılışlı ve faydalı ilimlere vakıf bir kimse olup Feyzî mahlasıyla şiirleri bulunmaktadır.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmanî, C. 2. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 527.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 808.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakaik-ı Nu’mâniye ve Zeyilleri-Vekâyiü’l-Fudalâ II-III. İstanbul: Çağrı Yay. 662-663.

Pür-mû diyü ne denlü ederse hatı güzâf

Ruhsâr-ı yâra kondura[maz] kıl u mû-şikâf

(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakaik-ı Nu’mâniye ve Zeyilleri-Vekâyiü’l-Fudalâ. II-III. İstanbul: Çağrı Yay. 663.)