Madde Detay

Kazım Subaşı, 1919'da Sivas'ın Altınyayla ilçesine bağlı Kürkçüyurdu köyünde dünyaya gelmiştir. Şiirlerinde Zakir, Zakirî mahlasını kullanan âşığın babasının adı Mikdat, annesinin adı ise Hüsne’dir. Sülalesi, Mikdatoğulları olarak bilinir. Henüz bir yaşındayken babasını kaybeder. Bunun üzerine annesi Hüsne, köyde Mustafa isminde bir başkasıyla evlenir ve annesinin bu evlilikten; Fadime, Bekir, Halit isminde üç çocuğu dünyaya gelir. Annesini on bir yaşında üvey babasını da on beş yaşında kaybeder. Küçük yaşta hem öksüz hem de yetim kalan Zakir, evin en büyüğü olduğu için daha o yaşlarda geçim derdine düşer. Kardeşleri küçük olduğundan bütün işler ona kalır. Bir taraftan ev ve tarla işleriyle uğraşırken diğer taraftan da çobanlık yapar. Zakir 1944'te köy büyüklerinin de desteğiyle Sultan isminde bir hanımla evlenir. Çobanlık yaparken elde etmiş olduğu gelirle hem düğününü yapar hem de küçük olduğu için elinden alınan çayır ve tarlaları geri alır. 1945'te kayınpederi ve kayınpederinin kardeşiyle yaya olarak Mekke’ye yola çıkan Zakir, bu yolculuk sırasında açlık, susuzluk ve sıcakla mücadele eder. İzinsiz olarak Mekke’ye gittikleri için altı ay hapis yatar. Daha sonraları da bunu tekrarlayan Zakir, yaya olarak üç defa toplamda otuz beş defa Mekke’ye gider. Ankara’da askerlik yapar. Askerden terhis olup köyüne döndükten sonra kardeşlerini evlendirerek babalarından kalan tarlaları onlara pay eder. Zakir’in; Ferziye, Abdülkadir, Mikdat, Mehmet Emin, Hasbi, Ali isimlerinde altı çocuğu vardır. Zakir uzun boylu, 70-75 kg ağırlığında ve seyrek sakallıdır. Gençlik yıllarında geçirmiş olduğu bir kaza neticesinde boynu sağ tarafa eğiktir. Olgun, yardımsever, geçimli ve açık sözlü birisidir. Çiftçilikle geçimini saylayan Zakir, bir ara imamlık yapsa da bunu meslek hâline getirmek istemediği için imamlığı bıraktı. Çeşitli sanat ve zanaat dallarına yetkinliği vardır. Radyo, ütü tamiri, demircilik, duvarcılık bunlardan bazılarıdır. Kur’an okumak, namaz kılmak, şiir yazmak, traktöre binmek onda tutku halindedir. 1966'da ağır bir mide ameliyatı geçiren Zakir, çileli geçen bir hayatın sonunda 1981’de vefat eder. Zakir’in mezarı, hayatının büyük bir bölümünü geçirdiği köy olan Kürkçüyurdu’ndadır (Kaya 2009: 499).

Zakiri, okuma yazmayı kendi kendine öğrenir. Köylü halk şairlerinden olan âşığın sülalesinde kendisinden başka âşık yoktur. İlk şiirlerini kırklı yaşlarında söyler. İlk başlarda Ruhsatî’den etkilenir. Yunus Emre’nin şiirlerinden zevk alır (Aslanoğlu 2006: 587). Bazı şiirlerinde de Âşık Veysel’in etkisi görülmektedir. Bu etki kimi zaman şiirlerin ayaklarında olabildiği gibi kimi zaman da şiirin konusunda kendisini gösterir. Badeli şairlerdendir. Sazı yoktur. Şiirlerini kendisine has bir makamla okur. Çobanlık yaptığı sırada kavalını elinden düşürmemiş, daha sonraları şiirlerini tefle söylemiştir. İrticalen şiir söyleyen Zakir, hiçbir aşıkla karşılaşmamış ve hiç âşık meclisinde bulunmamıştır. Şiirlerinin konusunu halkın ferdi ve sosyal meseleleri oluşturur. Kafiyelerindeki gücü vasat düzeydedir. Bununla beraber çift kafiye denemeleri de yapmıştır (Kaya 2009: 499-500).