Madde Detay

Asıl adı Mustafa’dır. Bursalıdır. Çok zengin bir tüccarın oğlu olan Remzî, şair İlmî’nin babasıdır. Şir’atü’l-İslâm şarihi Seydi Ali-zâde’den mülazım olduktan sonra Gelibolu, Galata ve sair beldelerde kadılık yaptı. Âşık Çelebi tezkiresinde kadılıktan önce bazı medreselerde müderrislik de yaptığı bildirilmektedir. Mardin kadılığı görevinde iken H. 954 (1547/48) senesinde Sivas’ta öldü. Sarf ilmi konusunda iyi yetişmiş bir âlim olan Remzî’nin aynı zamanda ta’lik hattında başarılı bir hattat olduğu belirtilmektedir. Âşık Çelebi, deviş tabiatlı, dünya nimetlerinde gözü olmayan, kimseyi üzmeyen, kırmayan bir kimse olduğu notunu düşer. Özellikle Arapçasının mükemmelliği hususunda birleşen tezkireciler şiirlerinden övgüyle bahsetmektedirler. Edirneli Nazmî’nin Mecma’u’n-Nezâ’ir’inde ve Pervâne Bey Mecmuası’nda çok sayıda naziresi bulunmaktadır. Dîvân'ı vardır, eser hakkında bir yüksek lisans çalışması yapılmıştır (Kurt 2017).

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ, Sicill-i Osmanî. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Atlansoy, Kadir (1989). Bursa Şairleri - Bursa Vefeyatnamelerindeki Şairlerin Biyografileri. Bursa: ASA Kitabevi.

Kurt, Bahadır (2017). Remzî Dîvânı(İnceleme-metin). Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi. 

Canım, Rıdvan (hzl.) (2000). Latîfî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzemâ. Ankara: AKM Yay.

İsen, Mustafa (hzl.) (1994). Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı. Ankara: AKM Yay.

İsmail Belîğ (1302). Güldeste-i Riyâz-ı İrfân ve Vefeyât-ı Dânişverân-ı Nâdiredân. Bursa: Hüdâvendigâr Vilâyeti Matbaası.

Kılıç, Filiz (hzl.) (2010). Âşık Çelebi, Meşâ’irü’ş-Şu’arâ (İnceleme-Metin). İstanbul: İstanbul Araştırmaları Enstitüsü Yay.

Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nail Tuman, Tuhfe-i Nâ’ilî. Ankara: Bizim Büro Yay.

Kutluk, İbrahim (hzl.) (1978). Kınalızâde Hasan Çelebi, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. Ankara: TTK Yay.

Pervâne Bey. Mecmû’a-i Nezâ’ir. Topkapı Sarayı Kütüphanesi Bağdat Nu. 406, vr. 13a, 43b, 45b…

“Remzî”(1990). Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi. C. 7. İstanbul: Dergâh Yay. 311.

Riyâzî. Riyâzü’ş-Şu’arâ. Süleymaniye Kütüphanesi, Es’ad Ef. Nu. 3871, vr. 55b.

Sungurhan Eyduran, Aysun (hzl.) (2008). Beyânî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. Ankara: Kültür Bakanlığı e-kitap: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/belge/1-83502/beyani----tezkiretus-suara.html [erişim tarihi: 20.03.2013]

Şemseddîn Sâmî (1314). Kâmûsu’l-A’lâm. İstanbul: Mihrân Matbaası.

Yaltkaya, Şerafettin ve Kilisli Rıfat Bilge (hzl.) (1971). Kâtip Çelebi, Keşf-el-Zunûn. İstanbul: MEB Yay. 

  GAZEL 

 Yaşum ey meh-rû ciger gûşem yüregüm yagıdur

 Gör sitâremde kızıl düşmen durur kan yagıdur

 Rûz-ı azm ol şeh-süvâruñ atı na’lı yirleri

 Hâk-i sînem üzre yir yir kıldı hasret dâgıdur

 Dîdebân olmış harâmî gözlerine gamzesi

 Ol şehüñ göñlüm metâ’ın ugrılar ortagıdur

 Ol şehüñ cismümle hûn-âlûde olmış şemşiri

 Tut ki ey dil kırmızı bir deste gül yapragıdur

 Hâk-i pâyüñe şehâ yüz süren irür devlete

 Başum içün tâc-ı devlet ayaguñ topragıdur

 Dâne-i hâlüñ görüp göñlüm nice sayd olmasun

 Halka-i zülf-i siyâhuñ murg-ı diller agıdur

 Devr-i zülfinde hat-ı dildâra irmez dest-res

 Kimse Remzî göremez anı yılan ayagıdur

(Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf. 622)