ÂBİD, Feyzullah Efendi

(d. ?/? - ö. 1194/1780)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Asıl adı Feyzullâh’tır. Babası, Mustafa Ömrî Efendi’nin oğlu olan Kazasker Ahmed Efendi’dir. İkinci İslam halifesi olan Hz. Ömer’in soyundandır. Mülazemetini tamamladıktan sonra takdim ettiği gazel ve kasidelerle dikkatini çektiği Şeyhülislam Çelebizâde İsmail Âsım’ın da desteğiyle 1172/1758-59 senesinde Edirne’de bir hariç medresesinde müderris oldu. Daha sonra uzun süre İstabul’da mahkeme kâtipliği yaptı. 1 Rebiülahir 1194/6 Nisan 1780 tarihinde dönemin şeyhülislamının inayetiyle Sofya kadılığına atandı. Bu görevdeyken 1194 yılı sonlarında (1780) vefat etti. Mezarı Sofya’dadır.

Râmiz, şairin ulaşmayı arzuladığı makamın gereklerini yerine getirecek derecede şiir ve inşaya kabiliyeti olduğunu belirtir (Erdem 1994: 200). Kaynaklarda divanı ya da başka bir eserinin olup olmadığına dair bir kayıt yoktur.

Kaynakça

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ, Sicill-i Osmânî. C. 1. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Erdem, Sadık (hzl.) (1994). Râmiz ve Âdâb-ı Zurafâ’sı, İnceleme-Tenkidli Metin-İndeks-Sözlük. Ankara: AKM Yay.

Kılıç, Filiz (hzl.) (1988). Şefkat, Tezkîre-i Şu‘arâ-yı Şefkat-i Bağdâdî. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10742,metinsbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 10.06.2014].

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nail Tuman, Tuhfe-i Na’ilî, Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. 2. Ankara: Bizim Büro Yay.

Silahdâr-zâde Mehmed Emîn. Tezkiretü'ş-Şu'arâ. Millet Kütüphanesi. AE. Nr. 795. vr. 16a.


Madde Yazım Bilgileri

Yazar: DR. ÖĞR. ÜYESİ İNCİNUR ATİK GÜRBÜZ
Yayın Tarihi: 13.06.2014
Güncelleme Tarihi: 22.11.2020

Eserlerinden Örnekler

Gazel

Der-kâr idüp kuvvet-i bâzû-yı safâyı

Sayd eyledüm ol beççe-i âhû-yı safâyı

Dil-beste-i zencîr-i gam u mihneti oldum

Pür-çîn görüp kâkül-i şeb-bû-yı safâyı

Mestâne bu şeb bûs-ı pey-â-peyle ser-â-pâ

Gül-nakş idüp safha-i pehlû-yı safâyı

Tenhâ-rev-i mey-hâne görüp ol büt-i nâzı

Gûş eyle dilâ na’re-i yâ hû-yı safâyı

Mikrâs keser zülf-i girih-gîrini yârun

Meşşâta düzer vesme-i ebrû-yı safâyı

Tâb-ı mey-i tanzîr-i Nedîmâ-yı suhan-ver

Söyletdi yine Âbid-i hoş-gû-yı safâyı

(Kılıç, Filiz (hzl.) (1988). Şefkat, Tezkîre-i Şu‘arâ-yı Şefkat-i Bağdâdî. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10742,metinsbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 10.06.2014]. 94).

Gazel

Oldum rübûde bir şeh-i meh-rû dil-âvere

Virmez amân cebhesi hurşîd-i envere

Eşküm gül-âb olursa n’ola vakt-i bûsede

Gerden o hâl-i anbere bir sîm micmere

Tıflum büyidi kâmeti arturdı ba’d-ez-în

İtsün hemîşe âşık-ı zâra mükâbere

Arz-ı merâm idince o şâh-ı melâhata

Bir sîneme nigâh ider bir de hançere

Her bir kelâm egerçi cevâhirse Âbidâ

Olmaz nazîre nazm-ı dürer-bâr-ı Zîvere

(Kılıç, Filiz (hzl.) (1988). Şefkat, Tezkîre-i Şu‘arâ-yı Şefkat-i Bağdâdî. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10742,metinsbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 10.06.2014]. 94).