Madde Detay

Sağmanlızade Ahmed Hamdî, bir binbaşının oğludur. Zeki ve hassas olduğu belirtilen şair, genç yaşta hastalanıp şuurunu yitirerek hayata gözlerini kapamıştır.

Hasta iken de şiir yazdığı bilinen edibin eserlerine Hazîne-i Fünûn dergisinin çeşitli sayılarında tesadüf etmek mümkündür.

Hazîne-i Fünûn (1312). 4. Yıl. (15): 220.

Sunguroğlu, İshak (1959). Harput Yollarında. C. 2. İstanbul: Elazığ Kültür ve Tanıtma Vakfı Yay.

Bir Manzume

Hevâda yok eser-i iğbirâr-ı ebr-i bahâr.

Zemîni âb-ı revân etmiş âb-gîne-i sarây.

Çemen kenârını bu subh ki edinmiş cây.

Elinde sâz-ı muhabbet, dilinde vasf-ı nigâr.

Bakar o âleme bir, neş’e-yâb olur bağırır

Zemîni taze gazeller okur çalar çağırır.

O pür-sürûr benim

***

Alessabâh cihân sanki makber olmuştur.

Neden bu samt u sükûn ah çıkmıyor bir ses.

Aceb hezâr da mı etmiyor nevâya heves.

Niçin döküldü bu verd n’olmuştur?

Fakat nedir gelen âya? Derin, derin bir ses

Zâif o mertebe kim cismi, gayet ince nefes.

O hasta mûr benim.

***

Hevâ, garîb gönüller gibi enîs-i keder,

Semâ, esîr-i muhabbet gibi sirişk-efşân,

Zemîn-i tîre, dumanlarla sanki bir zindân,

Hazîz-i ye’s ü elemde figân u nâliş eder.

Firâş-ı mihnete yatmış elîm bir hasta

Zebânı beste, dil nâle sâzı işkeste

O bî-huzûr benim. 

(Hazîne-i Fünûn (1312). 4. Yıl. (15): 220.)