Madde Detay

Âbid Çelebi’nin oğludur. Mevlevîler arasında Ulu Ârif Çelebi (ö. 720/1320-21)’nin oğluna I. Emîr Âlim Çelebi (ö. 751/1350-51), Âbid Çelebi'nin oğluna ise II. Emîr Âlim Çelebi denmiştir. “Âlim” ismiyle tanınmıştır. Konya’da ikamet eden II. Emîr Âlim Çelebi, Emîr Âdil Çelebi’nin 770/1368-69’te vefatı üzerine Çelebilik makamına geçti. 798/1395’deki vefatına kadar bu görevde kaldı. Konya Mevlânâ Türbesi’ne gömüldü. Semâ-hâne-i Edeb’de Konyalıların yeni doğan çocuklarını Âlim Çelebi’ye götürüp ad koydurdukları belirtilmiştir. Şiir ve nesirde yetenekli olduğuna da değinilen (Alî Enver 1309: 149; Genç 2000: 330) şairin, eser kaleme alıp almadığına dair bir bilgi ise günümüze ulaşmamıştır. Âlim Çelebi’nin eldeki Farsça tasavvufî beyitlerinden iyi Farsça bildiği ve bu dille akıcı şiirler yazabildiği anlaşılmaktadır.

Ahmed Eflâkî (1964-1966). Âriflerin Menkıbeleri. hzl. T. Yazıcı. İstanbul: MEB Yay.

Alî Enver (1309). Semâ’-hâne-i Edeb. İstanbul.

Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede, Tezkire-i Şu’arâ-yı Mevleviyye. Ankara: AKM Yay.

Gölpınarlı, Abdülbaki (1983). Mevlânâ’dan Sonra Mevlevîlik. İstanbul: İnkılap ve Aka Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (Hzl.) (2001). Tuhfe-i Nâilî - Divân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. C. II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Kıt’a

Âlem ez âlem pezîred nûr u fer

Ver ne bâşed bûstân bî-semer

Vus'at u safvet kocâ bûdî bîm

Ger ne bûdî hâmil-i yektâ guher

Sad meded yâbend ez-cân u teneş

Kâm-ı dil cuyend kân bahr u ber

(Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede, Tezkire-i Şu'arâ-yı Mevleviyye. Ankara: AKM Yay. 331.)