Madde Detay

Şiirlerinde “Aslanî” mahlasını kullanan Aykut Aslan, Erzurum'un Şenkaya ilçesine bağlı Zümrüt [Pertus] köyünde 15 Aralık 1968 tarihinde dünyaya gelmiştir. Baba adı Cihan, ana adı ise Fatma’dır. Üç kardeşi vardır. Ailenin üçüncü çocuğudur. Çocukluğu ve ilk gençlik yılları köyünde geçer. İlkokulu köyünde, ortaokulu ise Şenkaya ilçesine bağlı ve bir dönem nahiye olan Kömürlü [Göllet] köyü ortaokulunda okur. 14 yaşında köylerinde sevdalandığı, İsmet ve Melek çiftinin Gülay adındaki kızlarıyla 17 yaşında evlenir. Gülay Hanım’la evliliklerinden beş erkek, üç kız, sekiz çocukları olur (Vural 2012: 260; Vural 2019). 1986'da Rize’de bir özel şirkette işe başlayan Aykut Aslan, askere gidinceye kadar değişik firmalarda çalışır. 1988’de askere alınır. Hatay Serinyol’da başladığı askerlik görevini, Şırnak 119. Jandarma Alay Komutanlığında Jandarma Komando olarak üstün başarıyla tamamlar. Askerlik dönüşü yine çeşitli firmalarda çalışır (Vural 2019). Aykut Aslan, 2005'te Şenkaya Devlet Hastanesine sözleşmeli personel olarak girer. Severek evlendiği eşini 17 yıl sonra 2005'te kaybeder. “Çocuklarıma hem anne ve hem de baba oldum” diyen Aykut Aslan, ikinci bir evlilik yapmaz. 28 Aralık 2018 yılında hastanedeki işinden emekli olur. Şenkaya ilçe merkezinde yaşamını sürdürmekte, âşıklık sanatıyla olan ilgisini de devam ettirmektedir (Vural 2012: 260; Vural 2019).

Aykut Aslan, köy odası sohbetlerinde saz çalıp türkü söyleyen amcasından etkilenerek büyük bir hevesle dinlediği sazı, yine amcasının da yardımıyla yedi yaşındayken öğrenmeye çalışır. 14 yaşına kadar yörenin tanınmış âşıklarından Bardızlı Nihânî’nin eserlerini ve köylerine gelip giden âşıklardan dinlediği eserleri çalıp söylemeye gayret eder. 26 yaşındayken babasının vefatından sonra o zamanki ruh hâliyle saz çalmaya daha fazla yoğunlaşır. Oltulu Âşık Necati Kaya’nın da yardımıyla kendisini geliştirir (Vural 2012: 260-261). Eşinin vefatı Aykut Aslan’ın sanat hayatında da önemli bir dönüm noktası olur. Kundakta on beş günlükken öksüz kalan Fırat ve öteki kardeşleri, âşığın eş ayrılığının acısını daha da derinleştirir. Teselliyi sazında arayan Aslan'ın kendisine ait eserleri çalıp söylemesi bu tarihten sonradır (Vural 2012: 261). Bu tarihten sonra kendi eserlerini çalıp söylemeye başlayan Aslan, arkadaşlarının da tavsiyesiyle soyadından esinlenerek şiirlerinde “Aslanî” mahlasını kullanır. Gece ve şenliklere, şölenlere, özel davetlere, radyo ve televizyon programlarına katılır. Kültür Bakanlığı Yaşayan Âşıklar Arşivine kayıtlı olan Aslanî, bakanlığın sertifika verdiği âşıklardandır. Kars’ta düzenlenen Murat Çobanoğlu Âşıklar Bayramı’na 2006-2008 yılları arasında üç yıl üst üste güzelleme ve atışma dallarında katılır ve her defasında derece alır. Şiirlerini hem irticalen söyleyebilmekte hem de yazmaktadır (Vural 2012: 261; Vural 2019).

Birçok âşığın kendi üzerinde emeğinin olduğunu söyleyen Aslanî, Nurî Çırağı, Cemal Divânî, Erzurumlu Âşık Gülhânî, İsrafil Taştan ve Mustafa Aydın isimlerini özellikle zikreder. Bu âşıklarla birçok âşıklar meclisinde beraber çalıp söylemiştir. “Hepsinden birçok şeyler öğrendim ve etkilendim” diyen Aslanî, âşıklık sanatında eğer bir mesafe kat etmişse bu hususta kendisine en çok emeği geçen kişinin Âşık Necati Kaya olduğunu ifade eder (Vural 2012: 261).