Madde Detay

Doğum ve ölüm tarihi belli değildir. Tahsilini Urfa'da yapmış, Arapça ve Farsça öğrenmiştir. Antep'ten İstanbul’a giden Behcetî, asrın âlimlerinden Kara Halilzâde Mehmed Sa'îd Efendi‘nin mektupçuluk kalemine önce mülazım olarak girmiş, sonra Anadolu Kalemi'ne intisap ederek 1189/1775’te vakanüvis olmuştur. Bu zatın nüfuzunun kırılması üzerine İvaz Paşazâde İbrahim Efendi'nin yanında mektupçuluk görevinde bulunmuş, 1776 yılında bu görevden azledilmiştir. Vakanüvis olarak Küçük Kaynarca Antlaşması'nı doğuran olayları incelemiştir. Topladığı vakalar Vâsıf tarafından tarihine alınmış; kendisinden sonra gelen Süleyman Molla aynı göreve getirilmiştir. Şiirlerinde yurt hasreti çektiği gözlenmektedir. Râmiz, şiir ve inşada başarılı olduğunu yazar ama şiir örneği vermez. Âyine-i Zürefâ‘da (Cemaleddin Efendi 1314: 56) ve Sicilli Osmânî'de (Akbayar 1996: 364) şairin memleketi hakkında verilen bilgiler yanlıştır. Zürefâ’da kendisinin Rumeli eşrâfından olduğu yazılıdır ki, yazar Rumelili Razgatlı Behçetî Hüseyin ile Behçetî Hasan Efendi’yi birbirine karıştırmıştır (Cemâleddîn Efendi 1314: 56).

Behçetî’nin Millet Ktp. Mnz. 717 numaralı mecmuada şiirleri vardır. Mezarının nerede olduğu bilinmemektedir.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyya Sicill-i Osmanî. C.2. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 364.

Babinger, Franz (1992). Osmanlı Tarih Yazarları ve Eserleri. çev. Çoşkun Üçok. Ankara: KB Yay.

Cemâleddîn Efendi (1314). Âyine-i Zürefâ (Osmanlı Tarih ve Müverrihleri). Bastıran: Ahmet Cevdet. İstanbul: İkdam Ktp. 56.

Dağlıoğlu, Hikmet Turhan (1939). Gaziantep Meşâhiri. Gaziantep: Cumhuriyet Halk Partisi Basımevi.

Dağlıoğlu, Hikmet Turhan (1939). “Behçeti Hasan Efendi”. Başpınar Aylık Edebiyat ve Kültür Mecmuası  (6): 3-5.

Erdem, Sadık (hzl.) (1994). Râmiz ve Adâb-ı Zurafâsı. Ankara.

Ergun, Sadettin Nüzhet (1936). Türk Şairleri. C.2. İstanbul. 782-783.

Göğüş, Oğuz (1962). Gaziantepi Tanıtıyoruz I. Gaziantep.

Güzelbey, Cemil Cahit (1968). “Behçetî Hasan Efendi ile İlgili Bir Belge”. Gaziantep Kültür Dergisi (11): 273-­4, 280.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1981). "Behçeti Hasan Efendi". C. I. İstanbul: Dergâh Yay. 376

Gazel

Rûh-ı tâbunda senün hüsn-i füsûn olsa gerek

Tâlibe nüsha-i mir’âtü’l-uyûn olsa gerek

Halleder remz-i mezâyâyı nikât-ı hüsni

Hatt-ı şerrâhı me’ânî-i mütûn olsa gerek

Dürr-i deryâ-yı letâfet mi degil dendânlar

Çünki sırr-ı deheni nokta-i nûn olsa gerek

Hak nüzûl eyleyicek bâtılı izhâr eyler

Gelicek aşk dile gaflet bîrûn olsa gerek

Eylemez binde birin râbıta bend-i i‘câz

Dehrün itdükleri hep va’d-i kümûn olsa gerek

Nefs-i bed-hû ne kadar olsa samûd u serkeş

Kayd-ı perhîz-i riyâzetle zebûn olsa gerek

Behcetî şi’r-i penâha idegör peyrevlik

Gurbet illerde sana râh-nümûn olsa gerek

(Dağlıoğlu, Hikmet Turhan (1939). Gaziantep Meşâhiri. Gaziantep: Cumhuriyet Halk Partisi Basımevi.5-8.)