Madde Detay
BELÎĞ, Öreke-zâde Mustafa Belîğ Efendi
(d. 1086/1675-76 - ö. 27 Ramazan 1117/12 Ocak 1706)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 17. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4
İstanbul'da 1086/1675-76 yılında doğdu. 1110/1698-99'dan önce sarayda bulunan Bacaklı Ahmet Efendi'nin oğludur. Asıl adı Mustafa olup, 1093 /1682 yılında babasından mülâzım oldu. Cemaziyelahir 1108/Aralık-Ocak 1696-97'de müderris oldu. İbtidâ-i haric, ellili ve babasının ismi verilen medresede dâhil derecesiyle görev yaptı. Rebiülahir 1115/Ağustos-Eylül 1703'te Mimar Kasım Medresesi'ne hareket ile atanıp Rebiülahir 1116 /Ağustos 1704'te Hafız Paşa Medresesi'ne görevlendirildi. 27 Ramazan 1117 / 12 Ocak 1706'da vebadan öldü. Edirne kapısı haricinde medfundur. Vefatına Ülfetî adlı bir şair, "Kûşe-i cennet Bucaklı-zâde'ye ola mekân" (1117) tarihini düşürdü. Bu tarih aynı zamanda mezar taşına kazındı.
Şiirlerinde Beliğ mahlasını kullandı. Şiirleri çok değildir. Ancak kaynaklar, genç yaşta vefat etmeseydi, kısa sürede parmakla gösterilen biri olabileceği kanaatindedir.
Kaynakça
Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). İsmail Belîğ Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. Ankara: AKM Yay. 29.
Arslan, Mehmet (hzl.)(1994). Mehmed Sirâceddîn, Mecma-ı Şuara ve Tezkire-i Üdeba. Sivas: Dilek Matbaacılık.66-67.
İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretü’ş-Şu‘arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay. 246.
Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay. 103/399, 2/225.
Mehmed Süreyya (1311). Sicill-i Osmânî Yâhud Tezkire-i Meşâhir-i Osmâniyye. C. 4. İstanbul: Matbaa-i Âmire. 231.
Müstakim-zade Süleyman Sadeddin (2000). Mecelletü’n-Nisâb fi’n-Nisbi ve’l-Künâ ve’l-Elkâb. (Tıpkı Basım). Ankara: KB Yay. 147.
Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 276-77.
Madde Yazım Bilgileri
Yazar: PROF. DR. İSMAİL HAKKI AKSOYAKYayın Tarihi: 08.09.2014Güncelleme Tarihi: 09.12.2020Eserlerinden Örnekler
Gazel
Rûh-ı pür-tâbına mâh-ı münevver dâg-ber-dildir
O hâl-i gerden-i sîmîne anber dâg-ber-dildir
Serin sevdâya vermiş Kaysveş tutmuş beyâbânı
O rûy-ı âteşîne lâle-i ter dâg-ber-dildir
Nola dil dâg-ı pür-sûzunu izhâr eylese zîrâ
Gül-i ruhsâr-ı cânâna gönüller dâg-ber-dildir
Aceb mi yaksa nâr-ı hasretile sînesin her-dem
Ki hâl-i müşg-bûy-ı yâre micmer dâg-ber-dildir
(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 276-77.)
Yayın Tarihi: 08.09.2014Güncelleme Tarihi: 09.12.2020Eserlerinden Örnekler
Gazel
Rûh-ı pür-tâbına mâh-ı münevver dâg-ber-dildir
O hâl-i gerden-i sîmîne anber dâg-ber-dildir
Serin sevdâya vermiş Kaysveş tutmuş beyâbânı
O rûy-ı âteşîne lâle-i ter dâg-ber-dildir
Nola dil dâg-ı pür-sûzunu izhâr eylese zîrâ
Gül-i ruhsâr-ı cânâna gönüller dâg-ber-dildir
Aceb mi yaksa nâr-ı hasretile sînesin her-dem
Ki hâl-i müşg-bûy-ı yâre micmer dâg-ber-dildir
(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 276-77.)
Güncelleme Tarihi: 09.12.2020Eserlerinden Örnekler
Gazel
Rûh-ı pür-tâbına mâh-ı münevver dâg-ber-dildir
O hâl-i gerden-i sîmîne anber dâg-ber-dildir
Serin sevdâya vermiş Kaysveş tutmuş beyâbânı
O rûy-ı âteşîne lâle-i ter dâg-ber-dildir
Nola dil dâg-ı pür-sûzunu izhâr eylese zîrâ
Gül-i ruhsâr-ı cânâna gönüller dâg-ber-dildir
Aceb mi yaksa nâr-ı hasretile sînesin her-dem
Ki hâl-i müşg-bûy-ı yâre micmer dâg-ber-dildir
(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 276-77.)
Eserlerinden Örnekler
Gazel
Rûh-ı pür-tâbına mâh-ı münevver dâg-ber-dildir
O hâl-i gerden-i sîmîne anber dâg-ber-dildir
Serin sevdâya vermiş Kaysveş tutmuş beyâbânı
O rûy-ı âteşîne lâle-i ter dâg-ber-dildir
Nola dil dâg-ı pür-sûzunu izhâr eylese zîrâ
Gül-i ruhsâr-ı cânâna gönüller dâg-ber-dildir
Aceb mi yaksa nâr-ı hasretile sînesin her-dem
Ki hâl-i müşg-bûy-ı yâre micmer dâg-ber-dildir
(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 276-77.)