Madde Detay

Bülbül-zâde Kâsım Efendi’nin oğludur. Eğitimini tamamladıktan sonra Şeyhülislâm Müeyyed-zâde Şeyhî Abdülkâdir Efendi’den mülazım oldu. Şevval 1005/Haziran 1597’de Mustafâ Paşa Medresesi’ne, Rebiülevvel 1013/Ağustos 1604’te Koca Mustafâ Paşa Medresesi’ne, Zilhicce 1014/Mayıs 1606’da Alî Paşa-yı Cedîd Medresesi’ne atandı. Şa’ban 1015/Aralık 1606’da Edirne Kapısı Mihrümâh Medresesi’ne tayin edilen Bülbül-zâde Abdullâh Efendi, daha sonra sırasıyla Cemaziyelevvel 1016/Eylül 1607’de Ebî Eyyûb Ensârî Medresesi’ne, Muharrem 1017/Mayıs 1608’de Kalenderhâne Medresesi’ne, Rebiülevvel 1018/Temmuz 1609’da Sahn-ı Semân’a atandı. Bu görevlerden sonra Üsküdar, Filibe, Şam gibi çeşitli yerlerde mollalık yapmış, Zilkade 1049/Mart 1640’ta Gelibolu kazası kendisine arpalık verilmiştir. 1053/1643-44’te vefat eden Fikrî Efendi Lâgarî Tekyesi’nde medfundur. Mezar taşında “Okuyalum rûh-ı Bülbül-zâde içün Fâtiha” mısraı yazılıdır. Yumuşak huylu, nazik ruhlu, mütevazi ve hayırsever bir kişiliğe sahiptir. Şiirleri vardır.  

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmânî. C.1. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay.

Özcan, Abdülkadir (hzl.) (1989). Şakâyık-ı Nu’mâniyye ve Zeylleri, Şeyhî Mehmed Efendi, Vekâyi’u’l-Fudalâ. C. 1. İstanbul: Çağrı Yay. 

Eger selâmını benden keseydi zülf-i nigâr

Gelürdi bâd-ı sabâ ile merhabâ-yı ümîd

Eger esâsını ömrün yıkarsa devr-i felek

Kazâ-yı dilde harâb olmaya binâ-yı ümîd 

 (Özcan, Abdülkadir (hzl.) (1989). Şakâyık-ı Nu’mâniyye ve Zeylleri, Şeyhî Mehmed Efendi, Vekâyi’u’l-Fudalâ. C. 1. İstanbul: Çağrı Yay. 110.)