GARÎBÎ ÇELEBİ, Seyyid Ebu Bekir Garîbî Efendi

(d. ?/? - ö. 1199/1784-85)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Ne zaman ve nerede doğduğu hakkında elde bilgi bulunmayan Ebu Bekir Garîbî Efendi, Hacı Arif Efendi’nin oğludur. Aklî ve naklî ilimlerde kendisini yetiştiren Garîbî Çelebi, 1159/1746-47 yılında babasının ölümü üzerine Konya’da Mevlana Dergâhı’na şeyh oldu. Ölüm tarihi, kaynaklarda farklılık göstermektedir. Esrâr Dede’ye göre Garîbî, 28 Rebiülevvel 1198 (20 Şubat 1784) (Genç 2000: 368), Mehmed Süreyyâ’ya göre 1189/1775-76 (Akbayar 1998: 545), Fatîn ve Şemseddin Sâmî göreyse 1199/1784-85 (Fatîn 1271: 314, Şemseddin Sâmî 1314: 3274) tarihinde vefat etti. Mehmed Nâil Tuman da şairin ölüm tarihini 1199/1784-85 olarak göstermiş ve Mehmed Süreyyâ’nın verdiği ölüm tarihini yanlış olduğunu belirtmiştir (Kurnaz ve Tatcı 2001: 729).

Garîbî’nin herhangi bir eserinin olup olmadığı hakkında kaynaklarda bilgi bulunmamaktadır. Esrâr Dede şaire ait birçok şiirin çeşitli mecmularda kayıtlı olduğunu bildirmektedir (Genç 2000: 370).

Kaynakça

Akbayar, Nuri (hzl.) (1998). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmânî (Yâhud Tezkîre-i Meşâhir-i Osmânî). C. 2. İstanbul: KB-Tarih Vakfı Yay. 545.

Ali Enver (1309). Semâ-hâne-i Edeb. İstanbul. 168.

Fatîn Dâvûd (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul. 314.

Genç, İlhan (hzl.) (2000). Esrar Dede,Tezkîre-i Şu’arâ-yı Mevleviyye. Ankara: AKM Yay. 367-72.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî- Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. C. 2. Ankara: Bizim Büro Yay. 727.

Şemseddin Sâmî (1314). Kâmûsu’l-Âlâm. C. 6. İstanbul: Mihran Matbaası. 3274.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: DOÇ. DR. YUNUS KAPLAN
Yayın Tarihi: 04.11.2014
Güncelleme Tarihi: 18.11.2020

Eserlerinden Örnekler

Gazel

Târ-ı zülfün dil-i âvâreye zencîr itdüm

Ahsen-i vech ile dîvâneye tedbîr itdüm

Görinen nâme-i aşkımda sakın sürh sanma

Kilk-i müjgân-ı hun-âlûd ile tastîr itdüm

Gerçi kim seyr-i cemâlinden ırag itdi beni

Defter-i aşkına nâmum hele tahrîr itdüm

Şeb-i fürkatda hayâli beni tenhâ komadı

Subh olınca ana ahvâlümi tefsîr itdüm

Ser-firâz olsa Garîbî n’ola aşk içre bu gün

Hizmetinde o şehün kendimi çün pîr itdüm

(Genç, İlhan (hzl.) (2000). Tezkîre-i Şu’arâ-yı Mevleviyye. Ankara: AKM Yay. 370.)